Dat weten we nu natuurlijk nog niet. Net zo min als dat wij, voordat we geboren werden, een idee hadden van de wereld waarin wij nu leven. Maar een goede vergelijking is wel mogelijk. Jezus zette tijdens Zijn leven kinderen centraal en liet ons weten dat wij alleen ‘als kinderen’ het Koninkrijk binnen kunnen gaan. Het is niet vergezocht te denken dat Jezus met deze opmerking het leven in Gods nieuwe wereld typeerde. Denk eens aan een kind dat helemaal opgaat in zijn spel en ‘de tijd vergeet’. Er is geen angst voor de toekomst, niks dat het spel doorbreekt, geen schaduw van zonde, bedreiging of dood. Als vader of moeder ’s avonds een grens trekt, omdat het bedtijd is, wordt het tijdloze spel doorbroken. “Ah, nu al?”, klaagt het kind, terwijl het al urenlang in de weer is geweest. Leven als een kind typeert onze toekomst. Tijd speelt daar simpelweg geen enkele rol meer. God slaat Zijn tent op onder de mensen om voor eeuwig de toekomst met hen delen!
Muziek maken vergt veel oefening. Als je het zelf geprobeerd hebt kun je daar vast over meepraten. Er hoeft maar één valse noot in een akkoord te zitten en de hele harmonie wordt verstoord. Maar weet je, andersom is het ook zo. Haal die valse noot eruit en ineens klinkt het geheel weer prachtig. Zo zal het ook met onze wereld gaan. Nu klinkt het leven vaak nog oorverdovend vals. Maar straks haalt God de valse noten van zonde en dood eruit. Het grote gebod van de liefde (Heb God lief met heel je hart, heel je ziel en heel je verstand, en je naaste als jezelf) zal voor iedereen vanzelfsprekend zijn. Want “(…) de aarde zal vol worden met de kennis van de heerlijkheid van de HEERE, zoals het water de bodem van de zee bedekt” (Habakuk 2 : 14, en ook Jesaja 11). Stel je eens voor hoe het geheel dan gaat klinken!