1. Een oude lijn doorgetrokken
2. Complot of climax
3. De vijf geestelijke vertakkingen sinds [1844]
4. Groeistrategieën naar de macht
5. De geestelijke dimensie van het wereldwijde pact
6. Hoop die doet leven!
4200 jaar geleden, op de vlakten van Mesopotamië, heeft de mensheid geprobeerd een wereldgemeenschap te vormen, waarbij de Schepper van hemel en aarde buitenspel werd gezet. In de loop van de eeuwen hadden ze hun eigen goden verzameld. Ze negeerden massaal Gods oorspronkelijke opdracht om zich te verspreiden over de aarde. Het verloren paradijs, dat nog wel vers in het geheugen zat, zouden ze eigenhandig gaan realiseren. Wachten op de belofte was er niet bij. Herstel van de relatie tussen God en mensen was niet nodig. Want zeg nou zelf, is iedereen diep vanbinnen niet zelf een soort god?
Vanuit dat oude Babel kan een lijn worden doorgetrokken. Een lijn tot in het hier en nu. We gaan hetzelfde doen. “God’s plan is to unite all humanity into one family…”, zegt Paus Franciscus nu. Iedereen moet bij elkaar komen in een wereldwijde broederschap, onder wat voor vlag je ook vaart en om het even of je Gods tien geboden bewaart. Het oer-project van Babel is in onze tijd weer springlevend. Het is een look-a-like van Gods échte plan: een gemeenschap onder Zijn bewind die in de toekomst samen zal leven in Gods nieuwe wereld. Het grootste verschil is dat de mensheid die wereld niet zelf gaat realiseren. Wie zonder God leeft neemt zelf de touwtjes in handen, maar wie onder God leeft bouwt op Zijn belofte. Welke route volg jij?
Niemand zal willen ontkennen dat er veel gebeurt op onze planeet. Tal van interessante, mooie, zorgwekkende en verontrustende ontwikkelingen lopen dwars door elkaar heen. De wereldbevolking is in de afgelopen eeuwen hard gegroeid, globalisering heeft allerlei onderlinge afhankelijkheden gecreëerd, en lokale oplossingen blijken niet altijd te voldoen. De ene crisis is nog niet geweest of de volgende dient zich alweer aan. Het hangt in de lucht. Er moet wat gebeuren om de wereld toekomstbestendig te maken. Wie gaat dat doen? Hoe gaan we om met veranderingen? Wat zijn de kansen en risico’s die we zien?
Het is begrijpelijk dat veel mensen, organisaties en overheden er vol van zijn. Het is ook een tijd waarin allerlei theorieën de ronde doen over doelbewuste en verborgen agenda’s. De onzekerheid groeit en de behoefte aan verklaringen ook. Er zijn daadwerkelijk veel legitieme zorgen en aanknopingspunten die te denken geven. Het is daarom te kort door de bocht om al die ideeën zomaar als subjectieve inlegkunde weg te zetten. Maar hoever kun je komen om het wereldtoneel te begrijpen? Is er een groot complot gaande? Of is dat ondenkbaar? Hier is veel over te zeggen en we zullen daar het nodige van gaan zien. Maar de belangrijkste vraag blijft nog steeds: waar zitten we eigenlijk in Gods profetische kalender?
Een kleine recap helpt. De profeet Daniël kreeg in de 6e eeuw voor Christus van God een visioen over opvolgende wereldrijken [zie: Babylon]. Er ontstonden meerdere volken op de aarde, maar deze vier koninkrijken zouden in het bijzonder de toon zetten. Ze leveren samen een optelsom van religieuze ideeën en praktijken op, die tot in onze tijd over de hele wereld voortbestaan en doorwerken in het doen en laten van honderden miljoenen mensen. Dat beeld uit het visioen blijft als geheel op zijn voeten staan, tot het moment dat God er een eind aan maakt, om plaats te maken voor het eeuwige vrederijk. Er raakt een steen los die het beeld aan de voet raakt en het dan in zijn geheel in een keer vernietigt. Dat wijst op [de grote Dag] wanneer Jezus in volle glorie terugkomt en definitief een einde maakt aan het Babylonische project.
Vanuit ons perspectief in de geschiedenis kunnen wij een balans opmaken. Gods vrederijk is duidelijk nog niet gevestigd. Dat moment ligt dus nog in de toekomst. Maar veel is al gebeurd. De rijken van Babel, Perzië, Griekenland en Rome zijn opgekomen. De nieuwe machthebber, die volgens het visioen vanuit het Romeinse Rijk opkomt, heeft inmiddels geschiedenis geschreven [zie: 1260 jaar V-dominantie]. De politieke wond van deze organisatie (zoals beschreven in Openbaring 13) is aanwijsbaar in 1798.
Sinds de 19e eeuw is het slotstuk van de wereldgeschiedenis in gang gezet. 1844 geeft een bijzonder profetisch ankerpunt. Hier vinden we de geestelijke kiemen van de eindstrijd, zowel in positieve als negatieve zin. Ruim driekwart eeuw later zagen we een onverwacht herstel van de politieke wond van het Vaticaan, of tenminste het begin daarvan (in 1929, V-Power terug op het wereldtoneel). Sinds die tijd loopt de politieke, zakelijke en religieuze wereld steeds meer in verwondering achter het profetische beest aan. De wereld staat zelfs op het punt om zich onder haar morele gezag te verenigen. Het resultaat van deze voor sommigen lucratieve wereldwijde orde zal een samenleving zijn waarin erkenning afgedwongen kan worden op straffe van economische uitsluiting. Die situatie zal maar van relatief korte duur zijn (Openbaring 17 : 12).
Jezus was er duidelijk over dat exacte tijdsberekeningen rond Zijn tweede komst niet mogelijk zijn. Maar tegelijkertijd riep Hij Zijn volgelingen op om nuchter en waakzaam te zijn, de tijden te herkennen en klaar te staan voor Zijn komst. Waarom zou God ons profetische inzichten geven, als die er niet toe doen? Alles bij elkaar opgeteld mogen we vaststellen dat we ver in de profetische kalender gevorderd zijn. [De grote Dag] zal niet lang meer op zich laten wachten.
Zelfs veel christenen vinden het maar moeilijk te geloven dat er op wereldschaal krachten werkzaam zijn die een monsterverbond, zoals beschreven in Openbaring, in de hand zouden kunnen werken. Misschien komt het omdat alleen rekening wordt gehouden met menselijke mogelijkheden, en de achterliggende geestelijke machten, die over generaties heen sturing kunnen geven, niet serieus worden genomen. Anderen zijn teleurgesteld in allerlei futuristische eindtijdscenario’s die niet uitkwamen. Velen laten zich ook meetrekken in het new-age of NAR-christendom (New Apostolic Reformation), dat belooft dat alles stap voor stap beter zal worden. Tot slot kan de wens om ten koste van alles eigen rijkdom en comfort te behouden het zicht op de tijden vertroebelen. Wat de reden ook mag zijn, argumenten om de profetie te negeren roepen vraagtekens op.
Jezus spreekt onmiskenbaar over een voleinding van de wereldgeschiedenis (“...en zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld”, Mattheüs 28 : 20). De periode die aan deze voleinding voorafgaat zal geen tijd worden waarin alles lekker loopt en het allemaal steeds beter gaat. Integendeel, het wordt een roerige toestand. Geestelijk gezien zal er grootschalige misleiding zijn, de liefde zal verkillen en het zal weer gaan lijken ‘op de dagen van Noach’ (Mattheüs 24). De apostel Paulus beschrijft de wereldgeschiedenis als een bevalling die in heftigheid toeneemt (Romeinen 8). Jazeker, er komt iets geweldig moois aan, maar niet voordat de eindstrijd gestreden is. Openbaring schetst een situatie van een (nieuwe) eenwording voordat het einde komt. Het schrijft over een beest uit de zee, een hoer en over de grote stad Babylon. Drie symbolen voor dezelfde macht. En heel de aarde is erbij betrokken.
“En de hele aarde ging het beest met verwondering achterna” (Openbaring 13 : 3). Dit beest is identiek aan de hoorn uit de profetie van Daniël. In de visualisatie onder [Babylon] lees je wat dat betekent.
“En het beest werd macht gegeven om oorlog te voeren tegen de heiligen en om hen te overwinnen, en hem werd macht gegeven over elke stam, taal en volk” (Openbaring 13 : 7).
“Kom, ik zal u het oordeel over de grote hoer laten zien, die aan vele wateren zit. Met haar hebben de koningen van de aarde hoererij bedreven…” (Openbaring 17 : 1-2). Deze vele wateren staan symbool voor ‘volken, menigten, naties en talen’ (zie 17 : 15).
“Dezen zijn eensgezind en zij zullen hun kracht en macht aan het beest overdragen” (Openbaring 17 : 13).
“En de vrouw die u gezien hebt, is de grote stad, die koninklijke heerschappij voert over de koningen van de aarde” (Openbaring 17 : 18).
Voordat de grote stad Babylon ten val komt wordt over haar gezegd: “Want van de wijn van de toorn van haar hoererij hebben alle volken gedronken, en de koningen van de aarde hebben hoererij met haar bedreven, en de kooplieden van de aarde zijn rijk geworden door de kracht van haar losbandig leven” (Openbaring 18 : 3).
Er ontstaat een monsterverbond dat ervoor zorgt dat ‘niemand kan kopen of verkopen’, zonder erkenning te geven aan de laatste supermacht (in de symboliek dus: het beest, de hoer, oftewel de stad Babylon). Vroeg of laat gaat dit gebeuren. Het is daarom veel te makkelijk en voorbarig om ideeën over de actuele wereldwijde ontwikkelingen bij voorbaat onder de minachtende categorie ‘complot’ te scharen. Wat doe je dan met deze voorspellingen in de Bijbel? Kunnen die ooit uitkomen? En is het echt vergezocht te denken dat dit in onze tijd gebeurt? We zijn al ver in de profetische kalender en de parameters staan allemaal afgestemd.
Als je iets verder kijkt dan het dagelijks nieuws zul je ontdekken dat de Bijbelse profetie onder onze eigen ogen in ontwikkeling is. Talloze overheden, multinationals en religies gaan een masterpact aan met het Bijbelse beest, dat inmiddels weer back in business is [V-Power terug op het wereldtoneel]. Het Vaticaan, daar ben je op dit punt in de tijdlijn waarschijnlijk al achter gekomen, is achter de schermen al veel langer in de lead. In de komende jaren zullen zij op de voorgrond treden als het morele baken voor de toekomst. Wat is hier werkelijk aan de hand?
Als je naar een wereldkaart kijkt met netjes uitgetekende landsgrenzen, lijken de machtsrelaties zich eenvoudig af te tekenen. Toch liggen de machtsverhoudingen achter het toneel anders dan je op het eerste gezicht zou denken. Laten we maar eens wat verder op onderzoek gaan.
De wereldwijde eenwording komt vooral voort uit geestelijke ontwikkelingen (dat wil zeggen: alles wat de relatie tussen God en mensen aangaat). Je kunt de actualiteit van het wereldtoneel onmogelijk begrijpen zonder een heldere kijk op deze geestelijke dimensie. In de tijdlijn volgen we die golflengte vanaf het eerste begin [een geestelijke strijd achter de schermen] tot in onze 21e eeuw. Het geestelijke conflict bestaat al duizenden jaren lang. Maar sinds de 19e eeuw is er een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd. Een slothoofdstuk mag je wel zeggen. In die tijd vinden we de vijf kiemen van de levensbeschouwelijke realiteit waarin wij nu, in de 21e eeuw, denken en leven. Onder de tegel [2300 jaar] worden ze uitgelegd. Hier pakken we ze opnieuw op om de doorwerking in de wereld van vandaag te laten zien. Het zaad is ontkiemd en uitgegroeid. Vijf grote vertakkingen domineren het geestelijk toneel.
IN 1844 DEED Darwin zijn initiële ideeën op rond de algehele evolutie van het leven, van eerste spontane begin tot aan de complexe werkelijkheid vandaag. Helemaal nieuw was het idee niet, maar hij heeft de visie definitief gevestigd. Aanvankelijk stuitte Darwin nog op weerzin, maar het idee werd opgepikt en is tegenwoordig op bijna elke universiteit de standaard geworden. Nauw verwant aan de evolutie is de theorie dat de mensheid ontstaan is via een uitgestrekte geschiedenis van miljoenen jaren. De wereld zelf is binnen dit denkkader nog veel ouder. Tijd, heel veel tijd, geldt als onmisbare voorwaarde om spontane evolutie via willekeurige selectie enige plausibiliteit te geven.
Evolutie als fundament
De evolutietheorie is niet alleen te vinden op universiteiten, in musea, documentaires en schoolboeken. Het is meer dan een intellectueel idee. De evolutiegedachte is niks minder dan de geestelijke basis van de (post)moderne kijk op het leven en het ‘fundament’ onder onze moraal. De Verenigde Naties schrijft in haar UNESCO-visiestukken over de mensheid als voorlopig hoogste eindproduct van de evolutie. Het World Economic Forum – waar we straks dieper op ingaan – zet de eigen plannen onmiskenbaar in een evolutionair perspectief: “Let’s begin by putting things into perspective: human beings have been around for about 200,000 years, the oldest bacteria for billions of years and viruses for at least 300 million years” (Covid-19: The Great Reset, Introduction).
De gevolgen
De belangrijkste implicatie van de dynamiek van evolutie is dat God niet meer nodig is als Schepper. Het leven ontwikkelt zich zonder intelligentie, gedreven door het principe van willekeurige mutatie, selectie en veel tijd. Steeds meer theologen proberen God alsnog in dit scenario te proppen (theïstische evolutie), maar de wetenschappelijke waarde daarvan is nul en de theologische impact gigantisch. De tweede implicatie is dat mensen geen intrinsiek onveranderlijke wezens zijn, maar slechts een tussenresultaat in de stroom van de tijd. Binnen een evolutionair kader is het volkomen onzinnig om te bepalen wat een mens in essentie is. De morele deur staat daarom open om de mensheid door te ontwikkelen naar een volgend stadium (waarover zo meer). De derde implicatie is dat moraal relatief en tijdelijk is. Wanneer tegenwoordig over ‘mensenrechten’ gesproken wordt, dan is dit niet verankerd in de waarde die God aan Zijn schepping toekent, maar het is gebaseerd op de ‘autonome mens’ die in de evolutionaire stroom van de tijd zijn eigen lot in handen mag en moet nemen. Recht hebben betekent hier de ruimte hebben om je eigen leven naar eigen inzicht te definiëren.
Mensheid 2.0
Omdat binnen een evolutionair framework niet vaststaat wat een mens is, en er ook geen God is om rekening mee te houden, staat de deur open om het leven naar eigen wens en mogelijkheden door te ontwikkelen. Transhumanisme wordt dat genoemd. Het gaat hier niet over keuzes hoe je zelf je huis inricht, welke studie je volgt, of bij welke godsdienst je bent aangesloten. Het gaat over wie en wat je bent. Via integraties met biotechnologie, nanotechnologie en artificial intelligence kunnen wij onszelf upgraden. Wij kunnen een mensheid 2.0 creëren. Kennis en techniek geven ons ‘God-like-opportunities’, om met de stem van WEF-adviseur Harari te spreken. Om mensen bereidwillig te maken voor zo’n ingrijpende verandering aan eigen lijf en leden is eerst een ontworteling van de eigen identiteit noodzakelijk. Popularisering van genderideologie, ont-nationalisering, ontwrichting van het gezin, filosofisch relativisme en grootschalige migratie helpen daarbij. Zelfs de ideeën om Mars te gaan bewonen ontnemen ons de vanzelfsprekendheid van onze enige echte thuisbasis. Want wie niet meer weet wat hij of zij is, of waar je bij hoort, staat er makkelijker voor open om wat anders te worden. De evolutieleer vormt zo de geestelijke basis onder de toekomstplannen.
IN 1844 WERD de Bahai-godsdienst gesticht. Het was niet echt een nieuwkomer tussen de bestaande religies, maar vooral een initiatief om religies met elkaar te verenigen. Als iedereen elkaar omarmt, dan ontstaat er wereldvrede. Het klinkt aan de oppervlakte prachtig, maar de vraag is of het dat ook werkelijk is. De prijs die betaald moet worden is het opgeven van elke zoektocht naar waarheid. Onder [een wereldwijde oecumene – zonder Jezus] lees je meer over het initiatief om religies met elkaar te vermengen. Tijdens [de verspreiding van alle volken] werd de religie van Babel over de aarde verspreid. In de loop der tijd zijn hier allerlei soorten en maten religies en filosofieën uit gegroeid. Nu is het tijd om alles weer bij elkaar te brengen.
Mystiek, occultisme en Oosterse invloeden
In de oecumene van alle religies is volop ruimte voor mystiek, bovennatuurlijke fenomenen, hekserij en occultisme. Via films, games en oosterse praktijken ontstaat steeds meer ruimte in het hart van seculiere, westerse mensen voor inmenging uit de (voor velen onbekende) geestelijke wereld. Invloed van Oosterse ideeën en praktijken doen het vooral goed op het gebied van gezondheid en stressvermindering: “To restore good health, millions of people in Western society are now submitting themselves to practices based upon this Eastern view of the nature of God, which maintains that ‘all is one and connected’ through a mystical divine energy. The implication is that man is not separated from God and, therefore, is not in need of salvation” (Kah, The new world religion, pg. 82, Hope international publishing).
Aangezien vele religies nauw verwant zijn aan vormen van pantheïsme (God of de goden zijn aanwezig in alles, inclusief de natuur en ons diepste binnenste) levert dit kansen op voor de felbegeerde vereniging. De agenda rond de ‘klimaatcrisis’ blijkt een uitstekende brug tussen tradities die aan natuurverering doen en het rationele westerse denken. Deze kans wordt niet onbenut gelaten door Rome, die hier in de persoon van paus Franciscus zo’n 84% van de religieuze wereld vertegenwoordigt.
IN 1844 BEGON Marx zijn eerste economische ideeën uit te werken. Hij heeft de basis gelegd voor wat wij tegenwoordig marxisme en communisme noemen. Ook zijn ideeën waren niet helemaal nieuw. De theoloog Thomas Acquinas (13e eeuw) schreef in dezelfde lijn: “The possession of all things in common is the natural law” (Summa Theologiae, ii-ii, 5tharticle) | “In case of need, all things are common property, so that there would seem to be no sin in taking another’s property, for need has made it common” (Summa Theologiae, ii-ii, 7th article). Privé-eigendom is daarom volgens de sociale leer van het Vaticaan, uitgewerkt in de encycliek Rerum Novarum (zie www.vatican.va), een secundair recht. In de katholieke catechismus wordt deze secundaire status van persoonlijk eigendom gerechtvaardigd op geestelijke gronden: “De eenheid van de Geest, waardoor zij geleid wordt, bewerkt immers dat al wat in haar bijeengebracht is, gemeenschappelijk bezit is” (artikel 947) | “De ware christen bezit niets dat hem zo eigen is dat hij het niet moet beschouwen als iets wat hij met allen in gemeenschap bezit” (artikel 952).
Dit concept van secundair eigendom vermengt zich prima met oude pantheïstische ideeën, waarin de werkelijkheid als één onlosmakelijk geheel begrepen wordt. Op zich is samen delen mooi, maar dit is echt iets anders. Let op de veelzeggende details: “Zo dient men (…) te geloven dat er een gemeenschap van goederen is in de kerk” (artikel 947). Met andere woorden, je moet die gemeenschap van goederen erkennen als een gegeven, op basis van het religieuze idee dat je allemaal één bent. De vroege kerk deelde inderdaad ook goederen, maar dit gebeurde op volledig vrijwillige basis (Handelingen 5 : 4). In de wet van God wordt privé-eigendom juist beschermd (je mag niet stelen of begeren wat van je naaste is). Rechtvaardigheid staat in de Bijbel hoog op de agenda, maar is niet opgelegd. Het komt van binnenuit. Zeggen dat wat van een ander is eigenlijk van mij is, met een beroep op een moreel dogma, is niet in lijn met Gods wet.
De deeleconomie dichterbij
Desondanks komt het algemene belang (“the common good”) in onze tijd steeds prominenter op de agenda te staan. Dit buzzwoord komen we straks vaker tegen, op interessante plaatsen. Met een beroep op een gedeelde toekomst, de zorg voor het klimaat en de roofbouw van kapitalisten, moet het westerse idee van eigendom op de schop. Het World Economic Forum neemt richting het publiek alvast het voortouw: You will own nothing and be happy. Je kunt het maar beter hardop zeggen, dan kunnen mensen eraan gaan wennen. Het klinkt misschien ver weg en surreëel, maar er zijn inmiddels tal van projecten in gang gezet om zo’n deel-economie te realiseren. Op de stoep staan alvast de eerste deel-fietsen. Met een beroep op klimaat, gezondheid, veiligheid, gemak en inclusiviteit zal in de komende jaren de morele druk gaan toenemen om ‘alles te delen’, tot aan je privacy. Dit loopt parallel aan de digitalisering en beheersing van alle geldstromen. Wie zich niet aan de gestelde regels van deze orde houdt krijgt problemen. Op de morele basis van de toekomst gaan we straks uitgebreider in, tijdens de bespreking van de inmiddels beroemde en beruchte Great Reset.
Steun van het Vaticaan
Het Vaticaan geeft zelf publiekelijk een zwengel aan het streven naar de gewenste inclusieve economie. In December 2020 is ‘The Council of Inclusive Capitalism – with the Vatican’ gestart. Destijds was het initiatief al representatief voor een marktwaarde van maar liefst ruim USD 12.600.000.000.000,- (12.6 biljoen USD). En het blijft groeien.
Kapitalisme meets communisme
Maar wie toe wil werken naar een nieuwe wereldorde, waarin het concept van eigendom op de schop gaat, loopt tegen een aantal problemen aan. Een daarvan is de kloof tussen oost en west. Het westerse vrije kapitalisme en het Russische en Chinese communisme liggen ideologisch te ver uit elkaar. De grootste splijtzwam is het concept van eigendom. We gaan daarom zien dat bewegingen om dit dichter bij elkaar te brengen verder gevorderd zijn dan je wellicht zou denken. De associatie met de communistische wereld begint zich af te tekenen.
Niet alleen vliegt in de deel-economie het westerse concept van eigendom het raam uit. Ook de invoer van surveillancetechnieken, met een beroep op gezondheid en veiligheid, slaat een brug. Binnen Europa komen de eerste pilots met social creditsystemen van de grond. Zulke controlesystemen veronderstellen dat de staat altijd de waarheid in pacht heeft. Daar wordt al aan gewerkt. In de VS is inmiddels een Disinformation Governance Board opgericht. Een soort ministry of truth, die voor de burgers gaat bepalen welke informatie betrouwbaar is en wat met een beroep op het publiek belang gelabeld en gecensureerd moet worden. In de evolutionaire beweging richting een gezamenlijke toekomst als één wereldwijde familie is de deeleconomie (op basis van de common good) een logische vervolgstap.
Er moet natuurlijk wel iemand zijn die de regels bepaalt en de hele zaak bestuurt. Iemand die het aller- allerhoogste gezag heeft. In de encycliek Populorum progressio van paus Paulus VI, gepubliceerd in 1967, werd daar alvast op geanticipeerd. Onder de kop ‘Toward an Effective World Authority’ brengt de paus het delicate punt onder de aandacht: “As We told the United Nations General Assembly in New York: ‘Your vocation is to bring not just some peoples but all peoples together as brothers…Who can fail to see the need and importance of thus gradually coming to the establishment of a world authority capable of taking effective action on the juridical and political planes.’” In Rome hebben ze al ideeën wie het beste voor deze rol in aanmerking komt. Maar om autoriteit te vestigen, op wereldschaal, moet voorwerk gedaan worden. Dat brengt ons bij enkele opmerkelijke ontwikkelingen vanuit het verleden. Historisch gezien onopvallend en onbekend. Geestelijk gezien doorslaggevend en verstrekkend.
De Codex Vaticanus
IN 1844 WERD de Codex Vaticanus gevonden in de Bibliotheek van het Vaticaan. Het is een oud Grieks manuscript van het Nieuwe Testament. Samen met de Codex Sinaiticus, al eerder gevonden in een katholiek klooster, is dit de brontekst geworden voor vrijwel alle moderne Bijbelvertalingen. Deze ‘ontdekkingen’ hebben de omvangrijke Textus Receptus-traditie, die in alle eeuwen daarvoor leidend was, naar de zijlijn geschoven. Tussen beide tekst-tradities bestaan belangrijke verschillen, met name als het aankomt op de unieke positie van Jezus Christus. Zie [Jezus en het goede nieuws voor alle volken – ‘de manuscripten van de Bijbel’] voor uitleg over de wijzigingen.
Tijdens de [grote reformatie] leidde het verschil van mening over het gezag van de Bijbel ten opzichte van de latere kerkelijke traditie tot een conflict. Rome was (en is) van mening dat hun gezag boven Gods getuigenis uitgaat. Zij hebben dit laten merken door allerlei eigen ideeën en praktijken in te voeren en zelfs de tien geboden aan te passen. De reformatoren wezen met hun motto Sola Scriptura (alleen de Schrift) op het onbetwiste Schriftgezag. Wat kon Rome doen om de eigen autoriteit te herstellen, in een wereld met honderden miljoenen protestanten en aanverwanten? Rammelen aan de gezagsbron is een beproefde manier om de eigen positie te verstevigen. Daarom is de introductie van alternatieve bronteksten geestelijk gezien buitengewoon relevant.
De rustdag volgens Rome
Dat Rome hogere autoriteit dan God en de Bijbel claimt komt in het bijzonder naar voren in de kwestie van de rustdag. Een discussie van de Londense bisschop in de jaren twintig (van de vorige eeuw) illustreert dit. Een artikel over deze discussie verscheen in The Catholic Record van 1 september 1923 (pg.3). De bisschop reageert op een artikel van een protestantse predikant. De predikant had zijn best gedaan om de zondagsrust te verdedigen. Daar heeft de bisschop geen probleem mee. Maar hij wijst op een inconsistentie in de redenering van de predikant. Welk probleem zag hij? De protestanten gaan er prat op dat zij alléén de Bijbel gezag toekennen (sola scriptura) en dit als maatstaf voor de kerkelijke traditie gebruiken. Maar op het punt van de rustdag doen ze dat niet. God heeft tijdens de Schepping van de wereld de Sabbat ingesteld als rustdag, niet de zondag. Waarom houden protestanten zich niet aan hun eigen principes, door de zondag weer in te wisselen voor de Sabbat? Lees zijn klacht hier in eigen woorden:
https://www.canadiana.ca/view/oocihm.8_06663_2342/1
Het is een kwestie die het hart van de zaak raakt. De bisschop geeft aan dat deze dagkwestie voor katholieken echter geen enkel probleem oplevert. Zij kunnen de Bijbelse Sabbat negeren en in plaats daarvan de zondag als rustdag gebruiken. Waarom? Simpel: “The Church is above the Bible.” Zo omschrijft hij het zelf:
Let goed op, het gaat hier niet om een interpretatieverschil. Het is waar dat de Bijbel op sommige punten verschillend uitgelegd wordt en dit levert soms complexe situaties op. Maar dat is hier niet het geval. De katholieke kerk weet heel goed dat in de Bijbel de Sabbat de door God gegeven rustdag is. Daar is geen enkele discussie over. Het punt is juist dat dit willens en wetens terzijde is geschoven. Juist daarom komt hierin de kwestie van autoriteit in volle kracht naar voren. Wie heeft voor ons bepaald wat de vaste rustdag is? Niet de Schepper van hemel en aarde, maar de kerkleiding in Rome. Zij hebben in alles het laatste woord.
Let ook op de opmerkelijke laatste zin in bovenstaande quote. Hierin verwijst de bisschop naar de tien geboden van Gods verbond: “(...) you have no adequate or reasonable explanation or justification for the substitution of Sunday for Saterday in the Third – Protestant Fourth – Commandment of God.” Dat hij naar het derde gebod verwijst (en niet naar het vierde, zoals de protestanten zouden doen) komt doordat de katholieke kerk het tweede gebod, het verbod op gesneden beelden, er helemaal uit gesloopt heeft. Voor hen is het sabbatsgebod daarom niet meer het vierde, maar het derde gebod geworden. Nog zo’n teken van hun onbetwiste autoriteit. Had God de tien verbondswoorden destijds niet eigenhandig in steen gegrift [zie: Gods verbond in steen op het kruispunt van grootmachten]? Daar wordt door Rome dus even een streep doorgezet.
De rustdag-kwestie zal in de eindstrijd een prominente rol krijgen, niet om de dag op zich, maar juist omdat het zo nauw verbonden is met de vraag wie het laatste woord heeft over ons leven. Nu al wordt er hard gewerkt aan de wereldwijde introductie van zondagswetten, in samenwerking met vakbonden en overheden. Zelfs in niet-christelijke regio’s zoals Mumbai, India springen ‘Sunday Streets’ initiatieven als paddenstoelen uit de grond. De wereldwijde verplichte zondag wordt binnenkort hét symbool van eenheid en inclusiviteit. Op het eerste gezicht een puur praktische en politieke keuze, maar er gaat een heel verhaal achter schuil. Welk teken draag jij op je hoofd en handen? Wie heeft de hoogste autoriteit over wat jij denkt en doet? Lees er meer over onder [het laatste conflict].
IN 1844 WERD nog een opzienbarende vondst gedaan. In de bibliotheek van de historische stad Ninevé werd het inmiddels beroemde Gilgamesh Epos gevonden. Op dit kleitablet staan verhalen die doen denken aan [de wereldwijde watervloed]. De aanwezigheid van dergelijke verhalen in andere culturen zou gezien kunnen worden als een bevestiging van de betrouwbaarheid van het Bijbelse verslag (Genesis 6-9). De liberale (theologische) wetenschap beweert echter precies het tegenovergestelde. Zij stellen dat grote delen van het Oude Testament pas zijn ontstaan in de tijd dat het Joodse volk in ballingschap zat, in Assyrië en Babel. De Thora zou niet geschreven en gecompileerd zijn door Mozes (15e eeuw v. Chr.), maar pas veel later in de 6e en 5e eeuw voor Christus, op grond van kopieer- en knip- en plakwerk. Het liberale idee is dat de Joodse schrijvers tijdens hun ballingschap de tradities van het oude Babel overnamen en hier hun eigen versie van schreven. Zo konden zij hun eigen volksbestaan en de claim op het land Kanaän rechtvaardigen.
Onder [Gods verbond in steen op het kruispunt van grootmachten] lees je over een recente archeologische ontdekking die roet in dat liberale eten gooit. En onder [het Oude Babel vermengt zich onder de volken] kom je meer te weten over de verspreiding van religieuze tradities onder de volken. Ondanks bewijzen die de historische betrouwbaarheid van de Bijbel ondersteunen heeft het liberale idee breed wortel geschoten. De Bijbel wordt door velen gezien als een religieus prentenboek dat het doen en laten van het Joodse volk reflecteert. Niets meer dan dat. De seculiere wetenschap vertelt ons hoe het leven echt in elkaar zit.
De Bijbel terzijde geschoven
Maar als de Bijbel geen betrouwbaar verhaal blijkt te vertellen over de wereldgeschiedenis, wat moet je er dan nog mee? Het wordt daarmee gedegradeerd tot inspiratieboek waar iedereen naar eigen wens en behoefte wat uit kan pikken. De wereld van vandaag en morgen wordt gebouwd op seculiere vormen van wetenschap en daarmee geassocieerde techniek. De technische controle over het leven lijkt haast geen grenzen meer te kennen. Sommigen zeggen het ronduit. Nieuwe ontwikkelingen in de biotechnologie, nanotechnologie en kunstmatige intelligentie geven ons ‘God-like-opportunities’. De evolutieleer levert de levensbeschouwelijke basis voor de implementatie ervan, omdat sleutelen aan mensen moreel gezien mag. De bestaande politieke en juridische kaders worden in rap tempo aangepast aan deze technische vooruitgang. De wereldbevolking wordt klaargestoomd voor een heel nieuw tijdperk van ongekende welvaart, vrede en geluk. Tenminste, dat is de belofte. Het verhaal van de Bijbel verbleekt in het licht van deze geweldige prestaties.
Maar God kijkt heel anders. Uiterlijke voorspoed is iets anders dan werkelijke vrede. “Daarom, ja, omdat zij Mijn volk misleid hebben door te zeggen: Vrede, hoewel er geen vrede is...” (Ezechiël 13 : 10). Paulus zegt: “Want wanneer zij zullen zeggen: Er is vrede en veiligheid, dan zal een onverwacht verderf hun overkomen...”(I Thessalonicenzen 5 : 3). Soms lijkt iets van de buitenkant heel mooi, maar is er van binnen onrust, haat, verdriet, angst, schaamte, wanhoop en hardnekkige zonde. Wat is échte vrede eigenlijk? Beloftes van wereldvrede waarbij de Vredevorst op de reservebank wordt gezet zijn principieel verdacht. In het grote wereldwijde pact wordt Jezus subtiel aan de zijlijn gezet. Denk je werkelijk dat hier wat goeds uitkomt?
De wereldgeschiedenis loopt uit op een climax. Oude lijnen komen bij elkaar. Het streven om een wereldgemeenschap te bouwen zonder de ware God is springlevend. Rond deze nieuwe toren van Babel ontstaat een wereldwijd pact. Een monsterverbond waarin de volledige mensheid tot een eenheid wordt gesmeed. De belangrijkste geestelijke basis onder deze eenwording hebben we hierboven gezien.
Zo liggen de vijf geestelijke basisingrediënten voor een wereldwijd pact klaar. Maar hoe krijg je zoiets praktisch gezien van de grond? Hoe bak je hier een taart van? Laten we een kijkje nemen in de keuken van Rome.
Je wordt natuurlijk niet zomaar de nummer 1 van de wereld. De route richting wereldwijde zeggenschap loopt niet volgens een rechte lijn. Het zicht hierop is daarom onvolledig, er ontbreekt veel informatie en ons begrip is onvolkomen. Bescheidenheid is gepast. Hoe uiteindelijk het toekomstvisioen van Openbaring, het monsterverbond tussen de koningen en kooplieden van de aarde met de grote stad Babylon, precies tot stand komt hoef je niet tot in detail te weten. Maar enig (historisch) besef is wel noodzakelijk. De bouw van deze stad vindt namelijk niet openlijk plaats: kijk hier ben ik en dit is mijn plan! God is altijd transparant in Zijn communicatie. Maar de duivel werkt via code, achterkamers en schijnbewegingen. Dat valt dus niet direct op. Er is daarom geestelijk onderscheid nodig om te zien waar het op aankomt. Gods gemeenschap wordt in de Bijbel opgeroepen om geen deel te nemen aan dit anti-goddelijke wereldwijde pact: “En ik hoorde een andere stem uit de hemel zeggen: Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deelhebt aan haar zonden, en opdat u niet van haar plagen zult ontvangen” (Openbaring 18 : 4). Het is een serieuze waarschuwing. Maar hoe weet je waar je uit weg moet trekken, als je geen idee hebt wat Babylon is? Hoe voorkom je deel te hebben aan haar zonden, als je niet eens weet welke dat zijn?
Voordat we verder ingaan op de strategieën van Babel maken we nogmaals een punt duidelijk. In de tijdlijn worden antigoddelijke patronen en systemen bij de naam genoemd. Daar zijn echte mensen bij betrokken. Het uiteindelijke besluit over mensen ligt bij God, niet bij ons [Een nieuw begin: 2e opstanding, eerlijk oordeel & het nieuwe Jeruzalem]. Alleen Hij kan werkelijk beoordelen wat er in het hart van mensen omgaat. We moeten aan de hand van de Bijbel en met de assistentie van de Heilige Geest een oordeel vormen over ideeën en praktijken van medemensen. Tegelijk willen we een open vizier houden richting de individuen die erin betrokken zijn. Jezus heeft ons geleerd zelfs vijanden lief te hebben. Het is in de eerste plaats geen politieke en sociale strijd: “Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten”(Efeze 6 : 12). Met deze wetenschap in het achterhoofd nemen we een duik in het dreamteam van Rome.
Onder de tegel [1260 jaar V-dominantie] vind je de Bijbelse onderbouwing waarom het epicentrum van de antichristelijke machten in Rome ligt. Binnen de muren van het Vaticaan is enkele eeuwen geleden een orde opgericht die hier vandaag de dag de scepter zwaait. Sinds de vliegende start, ruim 450 jaar geleden, is de jezuïetenorde uitgegroeid tot de meest invloedrijke organisatie in de wereld. Onder [een grote reformatie] en [de wereldwijde oecumene] vind je meer informatie. De huidige paus is lid van deze orde. Hoe het komt dat je waarschijnlijk nog nooit van deze club gehoord hebt, terwijl ze in feite de wereld besturen? Dat heeft te maken met hun werkwijze. De jezuïet Andrew Steinmetz schreef in de 19e eeuw een driedelig werk over de geschiedenis van deze orde. Het levert een leerzame kijk in de keuken op.
https://jesuitonlinelibrary.bc.edu/?a=cl&cl=CL1&sp=steinmetzhistoryjes&ai=1&
Direct aan het begin van zijn werk beschrijft Steinmetz hoe snel de nieuwe organisatie begon te groeien na de oprichting en voet aan de grond kreeg in alle delen van de wereld (Volume I, pg. 1):
Een van de succesfactoren die wordt aangevoerd is de strikt militaire hiërarchie van de organisatie. Geen eindeloze discussies en vergaderingen, maar duidelijke orders. Wie zich aansluit bij de orde onderwerpt zich aan deze absolute discipline (Volume I, pg. 3).
Steinmetz geeft zelf een positieve blik op de jezuïeten: “Their industry and perseverance are models for all humanity” (pg. Vi). Maar als je het extract uit hun oorspronkelijke eed hebt gelezen [in: de wereldwijde oecumene] wordt het ware karakter duidelijk. Het doel van de orde is om het absolute gezag van Rome te herstellen en het wereldwijde machtssysteem te waarborgen. Alle middelen om dat doel te bereiken zijn geheiligd. Macht krijg je immers niet zomaar. Het is een resultaat van ‘skilful management’ (Volume I, pg. 14).
Wat is dit voor een ‘skilful management’? In welk management werd de orde bedreven? Dat is de beïnvloeding van de publieke opinie (“...triumphed aloft on the clouds of Public Opinion”). Om dat verder te verhelderen wordt een plaatje van Archimedes gebruikt. Deze wiskundige (derde eeuw v. Chr.) zou gezegd hebben dat je de aarde kunt verplaatsen, als je maar een stevige plek had om op te staan. Ook de jezuïeten willen de wereld verplaatsen, naar hun hand zetten. Maar waar staan ze op om dat voor elkaar te krijgen? Dat is de ‘cloud of popular opinion’ (Volume I, pg. 168). Kijk naar het plaatje en de opmerkelijke toelichting.
De populaire opinie kan worden gestuurd en beïnvloed door in te spelen op de angst van de onwetenden en op de belangen en het ego van de ‘groten der aarde’ (pg. 167).
De manieren waarop ze inspeelt op de menselijke emoties en sentimenten kan verschillen. Net wat het beste uitkomt in de ene of andere situatie. Plant een klein beetje onzekerheid hier, verwerk een element daar, schep onrust en angst bij de gewone man of beloof juist geld en roem aan die veelbelovende startup. Ze spelen handig in op mensen via every human art: op de universiteit, in Hollywood, in de politiek, in de financiële wereld, in de kerk of waar het ook maar bij zou kunnen dragen aan de realisatie van hun eigen doel. Dat doel heiligt alle middelen. Het gaat zelfs zover dat ze mogen liegen en bedriegen, als dat beter uitkomt. De eigen activiteiten en agenda’s worden, zoals je in de volgende quote leest, moreel gerechtvaardigd door een beroep op het doel (“...make deceit not unholy in doing her appointed work”), (pg. 166).
Wordt de publieke opinie die beïnvloed en gestuurd moet worden echt oprecht gewaardeerd? Verre van dat. Bij de visualisatie van het Archimedes-principe hierboven kon je het al lezen. De orde maakt gebruik van “...the clouds of popular opinion – an airy nothing in itself – ...”. De publieke opinie stelt in zichzelf helemaal niks voor. Je hebt het nodig om een doel te bereiken, maar er wordt geen enkele waarde aan toegekend. Het is een ‘airy nothing in itself’. Wat een neerbuigende kijk op de massa. Al die mensen worden gestuurd en gevormd, zonder dat ze het zelf doorhebben, en daarom is hun zogenaamde eigen mening niets meer dan lucht. We zullen later zien dat deze minachtende benadering ook typerend is voor de zusterorganisatie die als offshoot van de orde is ontstaan.
Naast de term airy nothing valt nog iets anders op. Ook de term invisible (onzichtbaar) wordt gebruikt. Het is opmerkelijk dat onzichtbaarheid gelinkt is aan de populaire opinie (beide termen zijn italic gedrukt). Door op een subtiele manier de mening van de menigte te sturen maakt de organisatie zichzelf onzichtbaar. Mensen die het idee hebben dat ze hun eigen mening en keuze volgen (terwijl ze in feite een richting op gestuurd worden) hebben zelf niet eens door dát ze gestuurd worden. Door slim gebruik te maken van de populaire opinie kan de organisatie zelf onzichtbaar opereren. Deze strategie werkt zelfs in een democratie. Als je maar voldoende middelen in handen hebt om het publiek te beïnvloeden (denk aan sleutelposities, onderwijsinstellingen, mediaconcerns, etc.), dan kan je een democratie van binnenuit manipuleren en ondermijnen, zonder dat mensen het zelf doorhebben.
Aangezien het Vaticaan schathemeltjerijk is, en al eeuwenlang werkt aan de opbouw van een wereldwijd imperium is dit meer dan slechts een theorie. Om mensen op bepaalde gedachten te brengen kunnen zelfs – op grote schaal – feitelijke gebeurtenissen in de hand gewerkt worden. Daarover volgt straks nog wat meer informatie. Wat ook bijdraagt aan de onzichtbaarheid van de orde zijn de voortdurende wisselingen van methodes (elke methode is immers geoorloofd) en het feit dat leden voor de buitenwereld in elke mogelijke gedaante mogen optreden. Volgens de eed mag je zelfs openlijk optreden als vijand van Rome, als dat maar het hogere doel dient. Op het wereldtoneel vijanden, achter de schermen broeders. Zo wordt het wel erg ondoorzichtig wie waarbij hoort en wie welk doel en belang heeft. Ook heel handig als je onzichtbaar wilt opereren.
Om het uiteindelijke doel te bereiken, wereldwijde macht, is werkelijk alles geoorloofd. Er mag een enorme dosis verdeeldheid, onrust en chaos worden gecreëerd, om de mening van de massa te beïnvloeden, die op zijn beurt nodig is om het eindresultaat te bereiken. Er zou daarom volgens Steinmetz zelfs een moment kunnen komen in de toekomst waarop er een katholiek is die concludeert dat de orde van de jezuïeten meer schade heeft aangebracht aan de christelijke leer dan Luther en Calvijn bij elkaar (in hun visie gezien dan). En dat een toekomstig lid van de orde – one of the society’s eccentric progeny – zelfs verantwoordelijk kan worden gehouden voor de popularisering van algehele vertwijfeling en atheïsme (pg. 169).
Wat het einddoel is van de dubieuze strategie? Daarover bestaat geen onduidelijkheid. Door slim gebruik te maken van de mening van de massa, die, zonder dat men het zelf doorheeft, een richting op gestuurd is, kan de hele wereld bestuurd worden. “See, my lord, from this room – from this room I govern not only Paris, but China, not only China – but the whole world – without any one knowing how ‘tis managed” (Volume I, pg. 168-169, italics toegevoegd).
De religieuze rechtvaardiging die aan de orde ten grondslag ligt wordt in de oorspronkelijke eed verwoord. Gary Kah, die voor alle zekerheid een originele kopie van de jezuïeteneed heeft opgedoken in de bibliotheek van het USA Congres, geeft een aantal quotes (Kah, The New World Religion, pg. 242 en verder). De italics zijn toegevoegd om de religieuze dimensie uit te lichten.
De jezuïetenorde opereert niet solo. Er zijn in de loop van de tijd gelieerde genootschappen opgericht waar de orde gebruik van maakt. We krijgen op dit punt een clou vanuit onverwachte hoek. Het viel de occultist Helena Blavatsky (19e eeuw) op dat er talloze connecties zijn tussen de jezuïetenorde en secret societies. De Vrijmetselarij (Freemasons) vormt daar de bekendste van. In Blavatsky’s boek Isis unveiled maakt ze terloops opmerkingen over dit invloedrijke geheime genootschap en de aansturing daarvan door de jezuïeten-generaal:
"And yet," says Rebold, "notwithstanding the confusion they had created (1736-72), the Jesuits had accomplished but one of their designs, viz.: denaturalyzing and bringing into disrepute the Masonic Institution.Having succeeded, as they believed, in destroying it in one form, they were determined to use it in another (...) In this combination Catholicism governed all, and the whole fabrication moved upon wheels, representing the great object for which the Society of Jesus was organized." vol ii, p 385
"It is curious to note too that most of the bodies which work these, such as the Ancient and Accepted Scottish Rite, the Rite of Avignon, the Order of the Temple, Fessler's Rite, the 'Grand Council of the Emperors of the East and West -- Sovereign Prince Masons,' etc., etc., are nearly all the offspring of the sons of Ignatius Loyola. The Baron Hundt, Chevalier Ramsay, Tschoudy, Zinzendorf, and numerous others who founded the grades in these rites, worked under instructions from the General of the Jesuits. The nest where these high degrees were hatched, and no Masonic rite is free from their baleful influence more or less, was the Jesuit College of Clermont at Paris. Blavatsky, Helena Petrovna, Isis Unveiled, Los Angeles 1968 (oorspr. 1879).
Naast historische referenties zijn er andere clous die op verbinding tussen de jezuïetenorde en het genootschap van de vrijmetselarij wijzen. Zo zijn er tal van overeenkomsten in het geestelijk karakter van beide organisaties. Volgens aanbevelingen vanuit vijftig Amerikaanse mason lodges, verzamelde Gary Kah een lijst van bekende Freemason standaardwerken. Hij quote uit deze werken om het karakter van de vrijmetselarij te omschrijven (G. Kah, En Route to Global Occupation, Huntington House Publishers, pg. 120-121). Let op de opvallende overeenkomsten met de jezuïetenorde.
1. Het zijn beide religieuze ordes
Net als de jezuïeten zijn de vrijmetselaars religieus. “Every masonic lodge is a temple of religion” (pg. 121, uit Morals and Dogma’s, Pike).
2. Ze claimen allebei een waarheid die boven de Bijbel gaat
Net als bij de jezuïeten wordt goddelijk inzicht en gezag toegekend aan (een kleine groep van religieuze) mensen. Een gezag dat boven de Bijbel uitgaat. De vrijmetselaars verwijzen onder meer naar de getallenmagie van de Kabbala die het ware inzicht van de Bijbel zou bevatten: “The Kabalah alone consecrates the alliance of the Universal Reason and the Divine Word;...it alone reconciles Reason with Faith, Power with Liberty, Science with Mystery” (pg. 123, uit Morals and Dogma’s, Pike).
3. Beide ordes zijn gericht op de ontwikkeling van een universele religie
De jezuïeten hebben ten doel om de hele wereld onder het religieuze gezag van Rome te brengen. De vrijmetselaars werken ook aan de totstandkoming van een wereldreligie. “Masonry...is Religion, a worship in which all good man may unite, that each may share the faith of all” (pg. 125, uit The Builders, Joseph Newton). Hoor je de echo van paus Fransicus’ woorden (hij is zelf een jezuïet) over de universele broederschap: “Let us dream, then, as a single human family, as fellow travelers sharing the same flesh, as children of the same earth which is our common home, each of us bringing the richness of his or her beliefs and convictions, each of us with his or her own voice, brothers and sisters all” (Fratelli Tuti).
4. Beide ordes erkennen dat mensen als een god op aarde kunnen zijn
De jezuïeten beschouwen de paus als god op aarde. Vergoddelijking van mensen speelt ook bij de vrijmetselaars een prominente rol: “In the closing cermemonies of the ritual for the Royal Arch degree, the candidate is asked, “Brother, Inspector, what are you?” and he replies, “I AM THAT I AM” (Kah pg. 126-127, The Question of Freemasonry, pg. 9). Dit refereert naar de eigennaam van God: Jahweh, Ik ben die Ik ben. Het idee van de onsterfelijke ziel, die ook door beide ordes geleerd wordt, sluit hierbij aan.
5. Beide organisaties volgen een strikt hiërarchische structuur
De jezuïeten kennen een strikt militaire hiërarchie en absolute onderschikking. Bevel is bevel. Hetzelfde geldt voor de vrijmetselaars: “The first duty of every Mason is to obey the mandate of the Master...This spirit of instant obedience and submission to authority constitutes the great safeguard of the Institution. Freemasonry more resembles a military than a political organization” (pg. 128, uit Mackey’s Encyclopedia of Freemasonry, pg. 525).
6. Ze werken met een inner circle die de ‘ware inzichten’ en ‘toewijding’ heeft
Beide ordes werken met graden waarin je kunt opklimmen. Op zich is dat in elke organisatie zo. Elk bedrijf heeft assistenten, managers en directeuren. Het verschil hier is dat het echte karakter van de organisatie verborgen wordt gehouden. De eigenlijke doelstelling van de organisatie wordt pas duidelijk naarmate je tot de inner circle gaat behoren. De eerste graden kun je uit eigen beweging doorlopen, maar de inner circle kom je alleen binnen via selectie. Je hoort het terug bij de oorspronkelijke introductie van de jezuïeteninwijding: “You have received all your instructions heretofore as a novice, a neophyte, and have served as a coadjutor, confessor and priest, but you have not yet been invested with all that is necessary to command in the Army of Loyola in the service of the Pope. You must serve the proper time as the instrument and executioner as directed by your superiors: for non can command here who has not consecrated his labors with the blood of the heretic; for ‘without the shedding of blood no man can be saved’” (Kah, The New World Religion, Huntington House Publishers, pg. 317). Let overigens op de sinistere verdraaiing van deze Bijbeltekst.
7. Ze gebruiken beide harde taal
In de (oorspronkelijke) jezuïeteneed wordt keiharde taal gebruikt bij de inwijding: “(...) and should I prove false or weaken in my determination, may my brethren and fellow soldiers of the Militia of the Pope cut off my hands and my feet, and my throat from ear to ear, my belly opened and sulphur burned therein...” (Kah, The New World Religion, quote from the Jesuit oath, reference to a copy of the original oath is given, pg. 319-321). Geen fijne taal. Precies diezelfde harde taal kenmerkt de initiaties in de verschillende freemason graden, waar dit de eerste van is: ‘To all of which I do most solemny and sincerely promise and swear, without the least equivocation, mental reservation, or self-evasion of mind in me whatever; binding myself under no less penalty than to have my throat cut accross, my tongue torn out by the roots, and my body buried in the rough sands of the sea at low water-mark, where the tide ebbs and flows twice in twenty-four hours; so help me God, and keep me steadfast in the due performance of the same’” (pg. 128, uit Illustrations of Masonry, pg. 21-22 by William Morgan).
8. Beide ordes vertonen opzettelijk kameleongedrag
De jezuïeten mogen zich naar eigen inzicht in een bepaalde rol voordoen, voor de buitenwereld zelfs als vijanden van elkaar, net zoals het best uitkomt om het hogere doel te bereiken. Dit kameleongedrag kenmerkt ook de vrijmetselaars. Zij assimileren zich aan een bepaalde religieuze context, terwijl ze hier zelf geen absolute waarde aan toekennen: “In a lodge consisting entirely of Jews, the Old Testament alone may be placed upon the altar, and Turkish Freemasons may make use of te Koran” (pg. 126, uit Mackey’s Encyclopedia of Freemasonry). Je kunt dus een priester, predikant, goeroe of imam zijn, maar in je hart een vrijmetselaar die als ultiem doel heeft om alle religie te vermengen.
9. Openlijk vijandig, eigenlijk vrienden
Het motto van de hoogste graad in de vrijmetselarij (in de schotse rite is dat de 33e graad) is Ordo ab Chao, oftewel orde uit de chaos. Dat is een echo van de jezuïetenstrategie waarbij het creëren van chaos, onrust en verdeeldheid is toegestaan, als dat een doel dient. Voor buitenstanders mag je zelfs vreemden van elkaar zijn, in de oppositie zitten of een andere religie aanhangen. “You have been taught to insidiously plant the seeds of jealously and hatred between communities, provinces and states that were at peace...To take side with the combatants and to act secretly in concert with your brother Jesuit, who might be engaged on the other side...” (Kah, The New World Religion, pg. 317). Uit de zelfgecreëerde chaos schep je je eigen orde.
10. Beide ordes kijken neer op ‘de gewone man’
De populaire opinie, die door de jezuïetenorde wordt gebruikt om de massa een kant op te sturen, wordt minachtend een ‘airy nothing’ genoemd. Standaardwerken van de vrijmetselaars ademen dezelfde hoogmoedige geestelijke atmosfeer: “Truth becomes deadly to those who are not strong enough to contemplate it in all its brilliance....The truth must be kept secret, and the masses need a teaching proportioned to their imperfect reason (uit Morals and Dogmas, pg 103, Kah 127). En ook: “The Hebrew books were only written to recall to memory the traditions. And they were written in Symbols unintelligible to the Profane’ (pg. 123).
11. Je mag de onwetende massa opzettelijk bedriegen en misleiden
Mocht het nodig zijn om het hogere doel te bereiken, dan vindt de jezuïetenorde het geen enkel probleem om te liegen (“...make deceit not unholy in doing her appointed work”). Het doel heiligt alle middelen. Ook de vrijmetselaars, in de hogere graden, hebben daar geen enkel probleem mee: “Masonry, like all the Religions, all the Mysteries, Hermeticism and Alchemy, conceals its secrets from all except the Adepts and Sages, or the Elect, and uses false explanations and misinterpretations of its symbols to mislead those who deserve only to be misled; to conceal the Truth, which it calls Light, from them, and to draw them away from it. Truth is not for those who are unworthy or unable to receive it, or would pervert it (uit Morals and Dogmas pg 104-105, Kah pg 127). Een koninkrijk gebouwd op leugens.
12. Beide ordes doen er alles aan om hun echte agenda onzichtbaar te maken
We zagen eerder al dat de jezuïetenorde zichzelf onzichtbaar weet te maken door in te spelen op de publieke opinie. Als mensen het gevoel hebben zelfstandig te denken, en niet doorhebben dat ze eigenlijk beïnvloed worden, zullen ze geen risico’s vermoeden. Ook de vrijmetselarij maakt de eigen agenda onzichtbaar door strikte geheimhouding. Naar buiten toe presenteert de orde zich als een liefdadigheidsorganisatie, maar dat strookt totaal niet met de leer uit de standaardwerken die ze zelf aanbevelen. Kortom, naast de aanwijsbaar historische relaties wijzen deze geestelijke overeenkomsten op de nauwe band tussen de jezuïeten en de vrijmetselarij.
Met deze wetenschap in het achterhoofd is het niet vreemd meer om te constateren dat in talloze kathedralen symboliek uit de vrijmetselarij te vinden is. Als je bijvoorbeeld in de grote St. Paul’s Cathedral in Londen staat en naar boven kijkt kun je dit kunststukje zien. Het is de kenmerkende passer en winkelhaak, inclusief het alziend oog. Veel duidelijker kun je het niet krijgen.
Als je de connecties tussen de ordes niet begrijpt, kun je als toegewijd katholiek flink wakker liggen van dergelijke symboliek. Op deze katholieke site wordt gesproken over ‘vreemde symbolen’: “There are numerous other strange symbols in the cathedral, arguably Masonic or pagan (solar deity symbol in the center of the floor), but the All-Seeing Eye is the most typical of all Masonic symbols.” Veel katholieken hebben zelf geen idee van de werkelijke achtergrond van het instituut waar ze bij horen.
Masonic Symbolism in Saint Paul's Anglican Cathedral - Catholicism.org
Organisatorische instrumenten van de orde
Kortom, binnen de muren van Rome vormt de jezuïetenorde de machtigste club. Vanaf de start in de 16e eeuw zijn ze over de hele wereld verspreid. De strikte hiërarchie, absolute toewijding en morele goedkeuring om elk middel te gebruiken als het doel gediend wordt maakt ze bijzonder effectief. De onbevattelijke rijkdom van Rome, verzameld door de eeuwen heen, is natuurlijk in hun voordeel. Ze hebben andere organisatorische instrumenten opgericht, waarvan de vrijmetselarij de grootste is, om het einddoel te bereiken. Mede door te werken via andere organisaties blijft de orde zelf zo goed als onzichtbaar. Maar wie de historische banden ziet, nadenkt over de geestelijke overeenkomsten, en de opmerkelijke vermenging van symboliek serieus neemt, kan maar tot één conclusie komen. De vrijmetselarij is een instrument van de jezuïetenorde. Dat maakt de scope van hun invloed direct een stuk groter.
De Freemason society bevat tal van grote namen, van Amerikaanse presidenten tot vooraanstaand religieuze leiders, van multinational eigenaars tot de grootste bankiers, van beroemde artiesten tot aan populaire Hollywoodsterren. Zoek eens een lijst op van ‘famous freemasons’ om een eerste indruk te krijgen. Waarschijnlijk vind je hier namen die je niet zou verwachten. Als je niet wilt dat je kijk op de wereld verandert, dan kun je dit misschien beter achterwege laten. De vrijmetselaars zitten overal en nergens. Het is een invloedrijke club. Een zeer invloedrijke club.
Niet iedereen die aangesloten is bij deze strikt geheime organisatie is op de hoogte van de werkelijke religieuze grondslag. Om toe te treden moet je wel geloven in de ‘Grand Architect’ en in de ‘onsterfelijkheid van de ziel’. Dat op zich zou al een alarmbel af moeten laten gaan, maar in de meeste gevallen gebeurt dat blijkbaar niet. De harde taal die gebruikt wordt tijdens de inwijding zou ook te denken moeten geven. Blijkbaar is het lastig om je aan de orde te onttrekken als je er eenmaal deel van wordt. Er wordt een sterk gevoel van broederschap gecreëerd, je hebt jezelf met een heftige eed gebonden en de connecties met veel invloedrijke mensen levert in de praktijk extra werk, inkomen en aanzien op. Verbonden zijn met een groep mensen die inside kennis heeft moet ook een speciaal gevoel geven en doet een appèl op het menselijke, zondige ego. Maar naarmate je hoger in de boom komt, wordt het duivelse karakter duidelijker.
De vele standaardwerken, aanbevolen door de lodges zelf, zijn duidelijk over de duistere grondslag en missie. Dat dit weggewuifd wordt als conspiracy is moeilijk te begrijpen. Dat is ofwel een kwestie van onwetendheid of van opzettelijke misleiding, een kunst die volgens de eigen vertegenwoordigers actief beoefend wordt. Kah quote een brief van de vrijmetselaar Albert Pike, gericht aan de 23 supreme councils van de wereld (in 1889). Daarin zegt Pike onder meer het volgende: “That which we must say to the crowd is – We worship a God, but it is the God that one adores without superstition. To you, Sovereign Grand Inspectors General, we say this, that you may repeat it to the Brethren of the 32nd, 31st and 30th degrees – The Masonic religion should be, by all of us initiates of the high degrees, maintained in the purity of the Luciferic doctrine” (Kah, En Route to Global Occupation, Huntington House Publishers, pg. 114, quoting from A.C. De La Rive, La Femme et l’Enfant dans la Franc-Maconnerie Universelle, pg. 588). Als iemand hoog in de freemason boom zit mag je ervan uitgaan dat deze man of vrouw weet dat er meer aan de hand is en daar zelf op de een of andere manier zelf aan bijdraagt. Prediker zegt “wie kennis vermeerdert, vermeerdert leed” (Prediker 1 : 18). In dit soort gevallen is dat zeker waar. Ontdekken dat de wereld anders in elkaar zit dan je altijd dacht is niet eenvoudig. Maar er is een troost, waarheid leidt altijd tot iets goeds.
Laten we even wat zaken op een rij zetten voordat we nog wat dieper spitten. In het voorgaande hebben we inmiddels de volgende dingen gezien.
1. Een oude lijn doorgetrokken.
Er loopt een lange lijn door de geschiedenis sinds de gebeurtenissen op de Mesopotamische vlakte van Babel tot in het hier en nu. Naast de groei van Gods fantastische project door alle generaties heen, is ook het zondige verlangen om zelf als God te zijn voort blijven bestaan in de mensheid. Dit kreeg vorm in allerlei koninkrijken, genootschappen, individuen en geestelijke bewegingen.
2. Complot of climax.
De Bijbel voorspelt dat er een climax in de wereldgeschiedenis gaat komen. De oude lijnen komen bij elkaar. Gods grote gemeenschap komt tegenover de Babylonische gemeenschap te staan.
3. Vijf geestelijke vertakkingen sinds [1844].
Halverwege de 19e eeuw is volgens de profetie van Daniël het slotstuk van onze geschiedenis ingeluid. Kijk voor een onderbouwing onder [2300 jaar]. In die tijd zijn de geestelijke kiemen van het actuele wereldtoneel gezaaid: (1) evolutionisme, (2) de komst van een wereldreligie, (3) de deeleconomie, (4) het morele gezag van Rome en (5) een maatschappij gebouwd op de belofte van de seculiere wetenschap en moderne techniek.
4. Groeistrategieën naar de macht.
In dit vierde onderdeel volgen we een schets hoe het eindscenario zich lijkt te ontvouwen.
Het is niet nodig om alles tot op de bodem uit te zoeken. God heeft de geschiedenis in Zijn hand en we mogen naar Hem opkijken voor de juiste richting. Maar wie in een strijdtoneel verwikkeld zit doet er goed aan op hoofdlijnen te weten wat de strategieën zijn. Het is nodig om geestelijk onderscheid te ontwikkelen. Waar laat je je mee in? En waar liggen je prioriteiten? Een paar opmerkelijke verbanden moeten daarom nog gelegd worden.
Dat de vrijmetselarij een centrale rol speelt in de VS is moeilijk over het hoofd te zien. Het George Washington Freemason Memorial (hij was de eerste president van 1789-1797 AD) geeft daar een goede eerste indruk van.
Wie een blik werpt op de Amerikaanse Dollar ziet ook direct onmiskenbare symboliek van de vrijmetselarij. Let op het alziend oog boven een piramide met het onderschrift Novus Ordo Seclorum (de nieuwe wereldorde).
Het merendeel van de Amerikaanse presidenten was lid van de hoogste graad (33e) van de organisatie.
We hebben geconstateerd dat de jezuïetenorde het sturende orgaan achter de vrijmetselarij is. Met die kennis in het achterhoofd is het niet vreemd om te zien dat de symboliek van het Capitool in Washington DC, opgericht door vrijmetselaars, nauw verwant is aan de st. Pieter in Rome. Hier zie je een mooi plaatje van het Capitool.
En hier is de st. Pieterbasiliek in Rome:
Let vooral op de kenmerkende obelisk die op beide locaties gebruikt wordt, een oud-Egyptisch zonnesymbool.
Maar Amerika is toch hoofdzakelijk een protestantse natie? Het land is van oorsprong inderdaad een vrijhaven geweest voor protestanten die gevlucht zijn uit Europa in verband met religieuze vervolgingen. In vele opzichten heeft Amerika een bloei gezien van protestantisme in allerlei soorten en maten. Dat heeft een rijke erfenis opgeleverd. Maar denk je echt dat ze dit in Rome zomaar lieten begaan? De jezuïetenorde heeft vanaf het begin hun positie zeker gesteld in ‘het nieuwe land’. Onder [de wereldwijde oecumene – zonder Jezus] lees je voorbeelden van hoe het Amerikaans protestantisme op grote schaal van binnenuit uitgehold werd (en wordt). De oecumenische beweging boekt grote successen. Ook de politieke banden met het Vaticaan komen in onze dagen steeds openlijker op de voorgrond, evenals de roep om de felbegeerde nieuwe wereldorde. Interessant is dat de adventistenbeweging (een kerkelijke denominatie die rond [1844] het daglicht zag) al in de 19e eeuw op deze connecties tussen Amerika en Rome wees. Met andere woorden, dit is geen inlegkunde waarbij de actualiteit en de Bijbelse profetie in elkaar geperst worden om er een spannend verhaal van te maken.
De verwachtingen dat Amerika het Vaticaan in het zadel gaat helpen als morele leider van de nieuwe wereldorde leven al veel langer. In onze tijd lijkt het definitief van de grond te komen. In onderstaande aflevering uit de serie ‘clash of minds’ wordt een statement van president Biden aangehaald (op 56 minuten). Biden geeft aan dat Amerika de vrije wereld de nieuwe wereldorde in moet leiden. Typisch dat hij de nieuwe wereldorde in contrast zet met de vrije wereld. Blijft er dus geen vrije wereld meer over nadat de nieuwe orde is gevestigd? De komst van de nieuw orde werd vaak als fantasie en complot weggewuifd, maar mag inmiddels vrijuit besproken worden.
https://www.youtube.com/watch?v=JfgmIYt2XIA
In dezelfde aflevering wordt een snapshot gegeven uit de World Government Summit 2022 in Dubai (op 1 uur en 6 minuten). Ook hier wordt de wens om de nieuwe wereldorde van de grond te krijgen niet meer onder stoelen en banken geschoven. Let ook op de kenmerkende belofte van een nieuw paradijs op aarde, gebaseerd op ‘science and technology’.
https://www.youtube.com/watch?v=JfgmIYt2XIA
Naarmate de bouw van een wereldorde meer en plein public besproken wordt vergeet men ineens het ‘complotlabel’ en komen de argumenten op tafel. Kijk dan toch naar de wereld! Er moet toch wat gebeuren? Overal zijn globale problemen. De ene na de andere crisis stapelt zich op. Kapitalisme heeft voor vervuiling en ongelijkheid gezorgd. Het verlangen naar stabiliteit, gezondheid en vrede neemt toe. Ondertussen wordt er ook een appèl gedaan op de zondige menselijke neiging om het leven en de toekomst in eigen hand te nemen. God hebben we niet meer nodig, hooguit nog aan de zijlijn of als back-up. Wij bouwen de toekomst zelf met onze indrukwekkende middelen en krijgen de zaak onder controle. Wij gaan het doen. En beter dan God!
Zolang je alleen kijkt naar het hier en nu en uitgaat van de logica dat er ‘iets’ moet gebeuren, word je makkelijk verleid om deze nieuwe orde zonder meer te omarmen, wat het ook is. En mocht je er problemen mee hebben, wij kunnen er toch weinig aan veranderen als er zulke grote machten in het spel zijn? Dat is waar. Dat is alleen niet de vraag. De vraag is: waar zitten we in Gods profetische kalender? Wat is het geestelijke karakter van deze ontwikkelingen? We kunnen dan wel niet de wereld veranderen, maar we kunnen wel gezond geestelijk onderscheid ontwikkelen en scherp blijven op wat ons vormt en wat we zelf doen. Wie de Bijbel kent zou moeten weten dat een belofte van wereldwijde voorspoed en vrede, waarbij de echte Vredevorst, Jezus, op de reservelijst wordt gezet, niet in de haak is. Wat is hier dus werkelijk aan de hand?
Er is nog één laatste lijn te trekken in de schets van het wereldwijde pact. Als het gaat om de paradijselijke toekomst van onze aarde op basis van ‘science and technology’ neemt het World Economic Forum een voortrekkersrol in. Met tal van creatieve ideeën en initiatieven probeert dit internationale platform, opgericht in de jaren zeventig van de vorige eeuw, een verandering van de wereldeconomie te stimuleren en een ‘duurzaam systeem’ te ontwikkelen. In de afgelopen jaren zijn er heftige discussies op gang gekomen over het karakter van The Great Reset. Is het een spontaan idee om de wereld beter, eerlijker en duurzamer in te richten of is het een lang voorbereid en elitair plan om de mensheid te beheersen? We zullen hier niet uitgebreid op allerlei details en discussies ingaan. De vraag die hier centraal staat is een andere. Als je doorredeneert op de voorgaande punten kan het eigenlijk niet anders dan dat zo’n groots initiatief om de hele wereldeconomie te resetten nauw verbonden moet zijn met de roomse orde. De vraag is of dat ook zo is. Bestaat er een verband tussen de jezuïetenorde en The Great Reset?
We hebben al gezien dat de jezuïetenorde in de afgelopen eeuwen een sterke grip heeft ontwikkeld op de gang van zaken in de wereld. Daarbij was de core business het beïnvloeden van de publieke opinie, niet omdat die in zichzelf waarde heeft, maar om het eigen doel te bereiken. De orde maakt hiervoor onder meer gebruik van organisatorische instrumenten zoals de vrijmetselarij. De vrijmetselarij heeft van ouds nauwe banden met reuzen uit de financiële wereld, zoals met de Rothschild- en Rockefeller-families. Door middel van de gigantische geldstromen die hierin omgaan is het overgrote deel van de hedendaagse media en entertainmentindustrie in handen van slechts een kleine groep mensen terecht gekomen. Een groep die dus nauw verbonden is met de jezuïetenorde. Naast media en entertainment, speelt ook het onderwijs natuurlijk een belangrijke rol in de vorming van de publieke opinie. Het hedendaags onderwijs wordt via de Verenigde Naties (UNESCO), tijdens de oprichting gefinancierd door de Rockefellers, aangestuurd.
De samenwerking met big tech – Google reflecteert bijvoorbeeld overduidelijk Freemason symboliek – maakt het opinie-machtsblok nog sterker. Het zijn allemaal onmisbare tools om de ‘popular opinion’ te sturen. In hoeverre de orde opzettelijk gebruik maakt van het aanwakkeren van conflicten, oorlogen, crisissituaties en opmerkelijke gebeurtenissen is van buitenaf moeilijk te volgen. Maar dát ze dit doen geven ze zelf aan. Dat ze in elk geval voldoende geld en middelen op de plank hebben liggen mag duidelijk zijn. Alles wat nodig is om de publieke opinie te beïnvloeden en het einddoel te bereiken is hier gerechtvaardigd.
Achter de schermen zijn de betrokken personen geestverwanten. Het doet sterk denken aan de voorspelling in Openbaring: “Dezen zijn eensgezind en zij zullen hun kracht en macht aan het beest overdragen” (Openbaring 17 : 13 & 17). Wie zich iets meer in deze historische en actuele achtergronden wil verdiepen kan het werk van de Amerikaanse politicus Gary Kah erop naslaan. Een voordeel van zijn boeken is dat hij de teksten onderbouwt met kopiestukken van vergaderingen, notulen en uitnodigingen, waardoor het verhaal meer tot leven komt en beter controleerbaar wordt. Je moet niet zomaar alles geloven. Maar steek ook niet je kop in het zand. En Route to Global Occupation, Huntington House Publishers, 1992. ISBN 0-910311-97-8 | The New World Religion, Hope International Publishing, 2003. ISBN 0-9670098-0-4. Met zo’n grote grip op de wereld is het eigenlijk ondenkbaar dat de activiteiten van het World Economic Forum, waar vele duizenden wereldleiders mee verbonden zijn, hier buitenom loopt.
Laten we om te beginnen kort vaststellen wat het WEF is. Hier zijn ze zelf aan het woord:
“It was established in 1971 as a not-for-profit foundation and is headquartered in Geneva, Switzerland. It is independent, impartial and not tied to any special interests. The Forum strives in all its efforts to demonstrate entrepreneurship in the global public interest while upholding the highest standards of governance. Moral and intellectual integrity is at the heart of everything it does.”
Our Mission | World Economic Forum (weforum.org)
Het is dus een forum dat zich actief bezig houdt met internationale kwesties. De nadruk ligt op het publiek belang van alle mensen en investering in leiderschap. In de kern van de zaak gaat het naar eigen zeggen om ‘moral and intellectual integrity’. Simpel gezegd, het WEF wil in een bepaalde zin invloed uitoefenen op het denken van wereldleiders (in politiek, business, cultuur en religie) over de toekomst van de mensheid. Daar komen we later uitgebreider op terug. Volgens dit statement is het WEF ‘not tied to any special interest’. Of dat werkelijk zo is valt nog te bezien. Ook de onafhankelijke status van de club is interessant. Onafhankelijkheid wordt meestal gezien als een positief kenmerk. Maar het impliceert ook dat je geen verantwoording hoeft af te leggen (accountability) binnen een hiërarchie of systeem, bijvoorbeeld richting nationale staten. Maar deze reflecties laten we hier nog even liggen. Aan de oppervlakte gezien is het Forum een onafhankelijke denktank voor allerlei soorten en maten leidinggevende mensen, die gezamenlijk de toekomst van onze wereld vormgeven.
De voornaamste kracht van de organisatie ligt in de investering in mensen, in leiderschap. Zij doen dit in alle denkbare sectoren.
“The Forum engages the foremost political, business, cultural and other leaders of society to shape global, regional and industry agendas.”
Al hun activiteiten zijn geïnspireerd door een waarde, die de ‘stakeholder theory’ wordt genoemd. Verantwoordelijkheid afleggen richting het algemeen belang vormt de basis hiervan. Straks komen we deze waarde opnieuw tegen, maar dan onder een andere naam.
“Our activities are shaped by a unique institutional culture founded on the stakeholder theory, which asserts that an organization is accountable to all parts of society.”
Het WEF wordt nog steeds wel eens weggewuifd als een elitair praatclubje. De jaarlijkse internationale bijeenkomsten in Davos, waar duizenden prominenten wereldleiders bij elkaar komen, bijeenkomsten die overigens niet openlijk toegankelijk zijn voor journalisten, zou volgens complot-sceptici niet veel meer zijn dan een netwerkborrel. Maar dat is niet hoe ze het zelf zien. Hier is een quote uit hun eigen Global Redesign rapport van 2010:
Global Redesign – Strengthening International Cooperation in a More Interdependent World
WEF_GRI_StrengtheningInternationalCooperation_Book_2010.pdf | Powered by Box
Dat is dus niet alleen koffie drinken. Het is wel degelijk een invloedrijk orgaan, niet alleen via de jaarlijkse meetings, maar ook door middel van de talloze councils (waarover zo meer) waarin toekomstig leiderschap wordt geboren. Dit gebeurt zoals gezegd allemaal in de context van een not-for-profit foundation en is als zodanig niet ingebed in de bestaande nationaal politieke structuren.
Toen WEF-oprichter Klaus Schwab samen met compagnon Thierry Malleret in de zomer van 2020 het boek Covid 19: The Great Reset uitgaf hadden nog maar weinig mensen überhaupt van de organisatie gehoord. Het was een van de vele miljoenen boeken op de markt. Maar gaandeweg begonnen er vragen te rijzen. Een volledige reset van de wereldeconomie is niet niks. Als je er dan ook nog achter komt dat je eigen leiders verbonden zijn met het Forum, dan wil je weten hoe het zit. Is dit een wild plan of een serieus idee? Waar draait de Great Reset eigenlijk om?
Schwab wijst in eerste instantie op het verleden. Sinds WO II is er een status quo ontstaan, vooral in de westerse wereld. De liberale markteconomie leerde dat ondernemingen hun eigen gang konden gaan, zonder al te veel sturing. Nationale democratieën voerden hun eigen beleid en zijn alleen beperkte samenwerkingsverbanden aangegaan. Volgens Schwab laat de hedendaagse realiteit de beperkingen van dit ‘oude systeem’ zien. Kapitalisme heeft ongelijkheid tussen rijk en arm in de hand gewerkt. Vervuiling is een groot probleem geworden omdat niemand de verantwoording neemt. Onrust tussen volken neemt toe. De veiligheid van het internet staat op het spel. De opkomst van kunstmatige intelligentie gooit wereldwijd de arbeidsmarkt overhoop. De (veronderstelde) dreigende klimaatveranderingen zorgen voor existentiële onzekerheid rond het voortbestaan van de mensheid. Maar vooral, en vandaar de titel van het boek, legt de dreiging van een virus de zwakte van het systeem bloot. We zijn met onze vrije markten en nationale democratieën onvoldoende in staat om de wereldwijde problemen adequaat te adresseren. Voor veel mensen is dat een herkenbare analyse.
Het punt waar Schwab en Malleret naar toewerken is dat de huidige wereld te complex is geworden om nog binnen de huidige structuren te besturen. Onze kennis is beperkt, de problemen zijn te groot en de politieke slagkracht is te klein.
“The fundamental point here is this: complexity creates limits to our knowledge and understanding of things; it might thus be that today’s increasing complexity literally overwhelms the capabilities of politicians in particular – and decision-makers in general – to make well informed decisions.” Schwab, Covid-19: The Great Reset, 1.1.3 Complexity
De covidcrisis brengt de kwetsbaarheid van het huidige systeem aan het licht en vormt – volgens het WEF – daarom aanleiding voor een grootschalige verandering. Een verandering waarbij de hele wereldeconomie en de politieke verhoudingen op de schop moeten. Een Great Reset. We zullen straks trouwens zien dat dit geen nieuw idee is (d.w.z. het stamt niet uit 2019), maar het heeft wel een nieuwe naam gekregen. Wat vooral opvalt sinds 2019 is de sfeer van urgentie die hier omheen hangt.
“Understanding this growth dynamic and the power of exponentials clarifies why velocity is such an issue and why the speed of intervention to curb the rate of growth is so crucial.” Schwab, Covid-19: The Great Reset, 1.1.2 Velocity
De nadruk op termen als crisis, urgentie, snelle ontwikkelingen, weinig tijd om te beslissen en (het excuus van) onwetendheid hebben sinds 2019 de toon gezet. De wereld is in een stroomversnelling geraakt. Er is geen tijd meer voor trage, nationaal democratische processen. We kunnen het ons ook niet meer permitteren dat er ‘desinformatie’ op de markt komt die het draagvlak voor de ingeslagen koers ondermijnt of vertraagt. Zelfs wetenschappers die lastige vragen stellen moeten aan de zijlijn worden gezet. Er moet snel gehandeld worden en daarom is het gerechtvaardigd dat de macht in handen van een kleine groep mensen wordt gelegd. Mensen en organisaties, zoals het WHO en de WEF, die niet via democratische processen gekozen zijn, maar die daar via een andere dynamiek zijn beland, krijgen de leiding.
Naast de introductie van centrale aansturing in het ‘crisismanagement’ zijn ook controlemechanismen in opkomst. Schwab geeft aan dat wij hier niet meer aan kunnen ontkomen.
“Just to provide a broad and oversimplified example, the containment of the coronavirus pandemic will necessitate a global surveillance network capable of identifying new outbreaks as soon as they arise, laboratories in multiple locations around the world that can rapidly analyse new viral strains and develop effective treatments, large IT infrastructures so that communities can prepare and react effectively, appropriate and coordinated policy mechanisms to efficiently implement the decisions once they are made, and so on. The important point is this: each separate activity by itself is necessary to address the pandemic but is insufficient if not considered in conjunction with the others. It follows that this complex adaptive system is greater than the sum of its parts. Its effectiveness depends on how well it works as a whole, and it is only as strong as its weakest link.”
Hoe krijg je voldoende draagvlak (denk aan de publieke opinie) om surveillancetechnieken te introduceren in een vrije, westerse democratie? Dat kan door een angstcultuur te creëren. Wijs dagelijks op de dreiging, de complexiteit, het globale karakter van de problemen en de hoge mate van urgentie. Alles moet snel gedaan worden, dat is essentieel. Op basis van het gevoel van urgentie wordt centralisatie over nationale staten heen gerechtvaardigd. De implementatie van controletechnieken wordt stilletjes uitgerold. Het uitfilteren van ‘desinformatie’ wordt in de ogen van het publiek acceptabel gemaakt.
In de kern draait het verhaal van de Great Reset om een morele rechtvaardiging voor de wereldwijde verandering en de invoer van surveillancetechnieken. It will ‘necessitate’ global surveillance. Als je mensen zover kan krijgen dat ze zelf gaan denken dat het niet anders kan, dat het noodzakelijk is, dan gaan ze weerstandsloos mee. Je moet de publieke opinie weten te bespelen om te zorgen voor de morele acceptatie. Dan kun je verder. Vooralsnog werkt de digitale surveillancetechniek van buitenaf, via scanners, codes en camera’s. Maar het WEF is zelf duidelijk over de volgende stappen. Eerst op de huid en dan ‘onder de huid’. Het hoeft geen betoog dat er een sterk moreel verhaal nodig is om zoiets op grote schaal door te drukken. Jij wilt toch wel meewerken aan de tijdige signalering van risico’s voor je naaste mensen? Alleen samen maken wij de wereld gezond, veilig en welvarend. Kan zo’n groot initiatief op zichzelf staan? Wat hebben de ontwikkelingen rond het WEF te maken met het grotere verhaal dat de tijdlijn laat zien?
Aan de oppervlakte vallen een paar dingen op. Dr. Schwab heeft een opleiding gevolgd aan de (voormalig) Jezuïeten Universiteit van Freiburg. Hij is ook verbonden met de CEO Club van Boston College, een instituut dat in 1863 is opgericht door de jezuïetenorde en naar eigen zeggen nog steeds op die basis verder bouwt: “Boston College builds upon its traditions. It seeks to be the national leader in the liberal arts; to fulfill its Jesuit, Catholic mission of faith and service” (Mission & History - About BC - Boston College). De oprichter van het WEF werd onder meer geridderd door Queen Elizabeth II, als ‘knight commander of the order of saint Michael and saint George’ (Klaus Schwab | World Economic Forum (weforum.org)). Deze orde heeft zijn thuishonk in de St. Paul’s Cathedral in Londen. Het motto is opmerkelijk: “Auspicium melioris aevi” (“Augury of a better age” – een teken van wat komen gaat). Het WEF deelt awards uit aan verschillende jezuïeten-initiatieven (annuario2015_en.pdf (jesuits.global) pg. 117). Zelf is hij regelmatig te gast in het Vaticaan. Het zijn eerste indicaties van enige vorm van verbondenheid.
Naast zijn persoonlijke achtergrond valt op dat er sinds de jaren zeventig (vorige eeuw) voortdurend prominente katholieke personen verbonden zijn geweest met het Forum, waaronder aartsbisschop Dom Hélder Câmara. Maar belangrijker nog, de paus heeft zelf jaarlijkse uitnodigingen ontvangen. In paus Franciscus’ respons op Schwabs uitnodiging van 2018 komt een herkenbaar buzzword voor, waar we straks nog dieper op ingaan.
“I hope, therefore, that this 2018 meeting of the World Economic Forum will allow an open, free, and respectful exchange, and be inspired above all else by the desire to advance the common good.”
Dat de relatie met Rome meer is dan een formaliteit wordt duidelijk uit de woordkeuze in een jezuïeten-rapport uit 2015. Want wie is hier nu eigenlijk wie aan het aansturen? Doet de paus mee in het initiatief van Schwab, of is hij degene die een ‘challenge’ neerlegt tijdens de jaarvergadering in Davos?
Dat de invloed van het Vaticaan veel verder rijkt dan een informele uitwisseling van ideeën klinkt ook door in een publicatie van het WEF zelf. Ze geven aan dat de paus, via de publicatie van zijn encyclical Fratelli Tuti zijn goedkeuring aan de Great Reset heeft gegeven.
A papal prescription for a healthy response to COVID-19 | World Economic Forum (weforum.org)
Wat betekent het om je zegel ergens op te drukken? Toch niets minder dan dat je je autoriteit en invloed ergens laat gelden? Het Vaticaan heeft volgens het World Economic Forum zijn zegel gedrukt op het grote reset-initiatief en zo in feite de introductie van een wereldwijde nieuwe orde ingeluid. In een recente publicatie komt de paus daar openlijk voor uit.
Maar het web is sterker dan deze losse draden. De connecties liggen veel dieper. In het rapport Global redesign – Strengthening International Cooperation in a More Interdependent World (opgesteld in 2010), wordt al duidelijk dat het WEF voorstander is van een grootschalige verandering. De term ‘great reset’ was toen nog niet gemunt, maar hetzelfde idee was onder andere namen al aanwezig. Het rapport spreekt over ‘global redesign’, ‘built anew’ en een ‘far-reaching institutional reform’ (pg 444).
Global redesign – Strengthening International Cooperation in a More Interdependent World
WEF_GRI_StrengtheningInternationalCooperation_Book_2010.pdf | Powered by Box
Je kunt je voorstellen dat zo’n wereldwijde verandering op economisch, politiek en religieus gebied ontzettend veel om het lijf heeft. Toch is het in de basis heel simpel. Het gaat namelijk om de ontwikkeling van een nieuwe mindset.
The World Economic Forum | President John J. DeGioia | Georgetown University
Het is opmerkelijk dat het fundament niet gedefinieerd wordt in politieke of economische termen, maar in waarden en een manier van denken. We hebben in onze wereld (volgens het WEF) een nieuw moreel kompas nodig. De nieuwe waarden vormen het fundament onder alle plannen rond het herontwerpen en resetten van de wereldorde. Alleen wie deze waarden omarmt heeft legitiem bestaansrecht in de 21e eeuw:
Global redesign, pg. 443
Aangezien de nieuwe waarden als de kern van de zaak worden gezien, staat het creëren van een ‘waarde-framework’ boven aan de lijst van de plannen rond het global redesign initiative (de voorloper dus van de great reset):
The World Economic Forum | President John J. DeGioia | Georgetown University
Om de nieuwe waarden helder te definiëren en vorm te geven werd een Council on Values in het leven geroepen. Het WEF kent talloze councils: “In 2008 the World Economic Forum established a multi-stakeholder network of Councils to address the foremost topics in the global arena. Each of these Councils convenes relevant thought leaders from academia, government, business and other fields to capture the best knowledge on each key issue and integrate it into global collaboration and decision-making processes” The World Economic Forum | President John J. DeGioia | Georgetown University). Maar aan de basis van al die councils liggen de onderliggende waarden. De Council on Values vormt daarom het fundament onder de hele organisatie van het World Economic Forum. Hier vind je het morele Kompas. Dit is de broedkamer van de gewenste wereldwijde mindset. Door deze council wordt de koers uitgezet voor alle activiteiten die het Forum ontwikkelt.
Het WEF geeft aan dat zij hun netwerk volop inzetten om de waarden die centraal staan in hun gedachtegoed te verspreiden (“…using the World Economic Forum infrastructure”).
Global redesign, pg. 300
We gaan even wat zaken samenvatten. Het WEF beoogt een ingrijpende wereldwijde verandering, omdat de huidige wereldorde (in hun visie) niet toekomstbestendig is. De complexiteit van de globale dynamiek en de urgentie van allerlei problemen rechtvaardigt centralisering van de macht, de implementatie van een ‘surveillancesysteem’ en filtering van ‘desinformatie’ voor het algemeen belang. Aan de basis van alle activiteiten van het WEF ligt een bepaalde mindset ten grondslag. Om die vast te stellen en uit te dragen is een Council on Values in het leven geroepen. Hier zitten we dus in de controlekamer van de Great Reset. Wie zit er hier aan het stuur?
Op de website van Georgetown University vinden we antwoord. De Universiteit geeft zelf aan nauw betrokken te zijn bij het World Economic Forum. In het bijzonder bij enkele ‘key platforms’.
The World Economic Forum | President John J. DeGioia | Georgetown University
We hoeven niet te raden wat het belangrijkste key platform is.
De Universiteit van Georgetown heeft, via directeur DeGioia en dr. Banchoff het roer van deze council in handen gekregen. Ze doen hun best om ‘common values’ en ‘agreed moral principles’ van de grond te krijgen. Een van de producten die ze hebben opgeleverd is een New Social Covenant.
Georgetown and the World Economic Forum
Georgetown University is opgericht in 1789 in Washington D.C. Het is de meest prestigieuze jezuïetenuniversiteit in de VS. Tot op de dag van vandaag zijn ze toegewijd aan hun oorspronkelijke identiteit:
Biography | President John J. DeGioia | Georgetown University
De directeur van dit jezuïetenbastion heeft dus de leiding gekregen over de Council on Values. De council die de koers uitzet voor alle activiteiten van het World Economic Forum. Veel duidelijker dan dit kun je het niet krijgen. In de controlekamer van de Great Reset zit…de jezuïetenorde.
Naast zijn eigen rol hebben tal van collega’s zitting in een van de ruim tachtig andere councils die de WEF rijk is.
Georgetown and the World Economic Forum
Wat heeft dit te betekenen voor de ‘mindset’ die de wereld ingedragen wordt?
Nu helder is wie de koers van het World Economic Forum van binnenuit bestuurt, zoomen we in op de mindset. Als de waarden van het WEF de basis vormen voor alles wat ze doen, wat zijn die waarden dan? En zijn ze samen te vatten tot een kern? Die kern bestaat inderdaad. Je hebt de slogan inmiddels al een paar keer voorbij horen komen. De kernwaarde onder het hele bouwwerk is the common good (het algemeen belang).
Global redesign, pg. 444
In de correspondentie van het Vaticaan gericht aan dr. Schwab is dit buzzwoord moeilijk te missen. Hier zie je een paar voorbeelden:
2014: “I wish to emphasize the importance that the various political and economic sectors have in promoting an inclusive approach which takes into consideration the dignity of every human person and the common good.”
2018: “I hope, therefore, that this 2018 meeting of the World Economic Forum will allow an open, free, and respectful exchange, and be inspired above all else by the desire to advance the common good.”
2020: “All too often materialistic or utilitarian visions, sometimes hidden, sometimes celebrated, lead to practices and structures motivated largely, or even solely, by self-interest. This typically views others as a means to an end and entails a lack of solidarity and charity, which in turn gives rise to real injustice, whereas a truly integral human development can only flourish when all members of the human family are included in, and contribute to, pursuing the common good.”
Typische kernbegrippen die geassocieerd worden met de common good zijn wereldwijde veiligheid, armoedebestrijding, gezondheid, mensenrechten, klimaat, duurzaamheid, een universeel basisinkomen, inclusiviteit, respect, en je doet het samen.
Wat als eerste opvalt aan bovenstaande lijst van termen is dat het positief klinkt. Wie wil er nu geen gezondheid, veiligheid en een eind aan armoede? Een prima idee toch, die common good? Maar wees niet te snel met je conclusies. Weet je nog van de cloud of popular opinion die ingezet werd om de wereld te veranderen (zie punt 4a het dreamteam van Rome)? Mensen zijn te beïnvloeden door in te spelen op wensen, ego’s en angsten. De jezuïetenorde heeft achter de schermen enorm veel macht in handen om dit te doen. De vorming van de mening van de massa is echter slechts een middel. Wat is het doel?
Het wordt scherper als we de implicatie van dit ideaal zien:
Global redesign, pg. 299
Leven volgens de common good betekent dat je jezelf moet gaan zien als onderdeel van het grote geheel. Individualiteit (en nationaliteit) moeten daarom steeds meer worden opgegeven voor het grotere belang. Vanuit het oogmerk van gezondheid, veiligheid, gelijkheid en duurzaamheid wordt er een groeiend appèl op je gedaan om eigen rechten, privacy en keuzevrijheid op te geven. Introductie van de common good-mindset betekent dat er een sfeer ontstaat waarin je moreel verplicht bent om hierin mee te gaan. Je wilt toch geen bedreiging voor de ander zijn? Je wilt de ander toch niet zijn goed en recht ontzeggen? Wie zijn eigen grenzen aangeeft, en daarmee schade aanbrengt aan het publiek belang (hoe en door wie dat dan ook gedefinieerd mag worden), handelt hier moreel verwerpelijk.
Transhumanisme
Het is niet zo dat je hier en daar wat concessies moet doen ten behoeve van het algemeen belang, het gaat steeds verder. Een centrale ideologie die door het WEF wordt uitgedragen, en die we hiervoor nog geen aandacht hebben gegeven, is transhumanisme. Geïnspireerd door de evolutiegedachte kan de mensheid zichzelf naar een volgend stadium ontwikkelen. Door middel van de vermenging van biotechnologie, nanotechnologie en kunstmatige intelligentie wordt zelfs ons eigen lichaam onderdeel van het systeem (maar je bent volgens het WEF dan nog steeds in essentie ‘menselijk’). Aanvankelijk worden deze technieken als een optionele nieuwigheid geïntroduceerd. Maar naarmate het genoeg massa krijgt wordt de morele druk verder opgevoerd.
Van meegaan in deze ontwikkelingen wordt een moreel issue gemaakt. Dat is het hele punt waar het in de common good om draait. Als je meedoet in de digitalisering van alle betaalstromen draag je bij aan een fraude-loze wereld en online security voor iedereen. Wanneer je een internet ID-pas accepteert, waarmee online toegang en activiteit geregeld kan worden, maak je de digitale wereld veiliger voor je familie en collega’s. Door een gezondheidspas (of onderhuidse chip) te accepteren, zorg je ervoor dat de ander zich veilig voelt in jouw nabijheid. Zelfs sociale kredietsysteem blijken ineens voordelen te hebben omdat ze mensen de juiste kant op kunnen sturen, en zo publieke gezondheid en veiligheid helpen waarborgen. Een persoonlijk en traceerbaar CO2-quotum is nodig om het klimaat onder controle te krijgen. Jij voelt je toch ook verantwoordelijk voor de toekomst van de kleinkinderen van je naaste mensen? Voel je hoe de morele druk de juiste voedingsbodem biedt om mensen in een sluitend systeem op te nemen?
Je doet het voor de ander
Ondertussen rechtvaardigt de noodzaak van urgente problemen de verlenging van spoedwetten. Censurering van ‘desinformatie’ rond gevoelige onderwerpen, die verband houden met volksgezondheid, klimaatissues, mensenrechten of discriminatie, is acceptabel als het het publieke belang beschermt. Wie bepaalt wat desinformatie is, welke religieuze of wetenschappelijke visie juist is en welk belang daarmee gediend of geschaad wordt is natuurlijk de vraag, maar laten we het voor de zekerheid maar doen. Er is immers haast bij en de risico’s zijn te groot. Het is nobel om eigen privacy en bewegingsvrijheid op te geven om de (door de publieke opinie gedefinieerde) kwetsbare mensen te beschermen. Hier komt de morele aap uit de mouw. Wie durft zich straks nog aan de wereldwijde broederschap (fraternity) te onttrekken? De nieuwe mindset – je doet alles voor een ander – vormt het fundament onder de nieuwe wereldorde. “These values provide a natural path to the goals we have thus far been unable to meet…” (Global redesign, pg. 444).
Sturing via de publieke opinie
Wat klinkt het prachtig. Maar als je eenmaal onderdeel bent van het systeem, dan ben je ontzettend afhankelijk. Zo wordt een strategie uitgerold om de vrije westerse democratische om te buigen naar een gemeenschap die zich in alles schikt onder de wil van Rome. Dat is namelijk het ultieme doel van de orde. De jezuïeten hebben nooit echt van protestanten en liberalen gehouden (zoals je kunt zien in de oorspronkelijke eed). Mensen die zelf nadenken en zelf keuzes maken zijn moeilijk te controleren. Als je de macht van Rome wilt herstellen vormt dat een probleem. Maar hoe krijg je een hele menigte mee in je eigen agenda, als je de boel nog niet onder controle hebt?
Simpel. Dat doe je via sturing van de publieke opinie. Je zorgt ervoor dat mensen elkaar gaan aanspreken op hun morele verantwoordelijkheid om mee te gaan in de beweging. Het WEF kan op deze voedingsbodem zijn transhumanistische idealen en technieken aan de man brengen en die zo goed als zonder protest introduceren onder de morele druk van de common good. Zo stuur je mensen de richting op die je zelf wilt, terwijl ze het zelf niet eens doorhebben. Het is eigenlijk een grote digitale fuik. De introductie van de common good-mindset is de enige manier om de vrije democratische wereld zover te krijgen om deze nieuwe wereldorde te accepteren.
Dat de jezuïetenorde destijds zelf een aanjager is geweest van de liberale consumptiemaatschappij en dat het Vaticaan in de loop der eeuwen zelf schathemeltjerijk is geworden over de hoofden van de onwetende massa heen, dat vergeten we voor het gemak maar even. Nu kunnen ze mooi op de puinhopen van het neoliberale kapitalisme wijzen en het evangelie van een nieuwe wereldorde verkondigen. Het wordt wel ‘jesuit theather’ genoemd. Zo lift de orde mee op de wolk van de publieke opinie, niet omdat die waarde in zichzelf zou hebben, maar om het uiteindelijke doel te bereiken.
Het World Economic Forum is een instrument van de jezuïetenorde. Zij leggen het fundament en bepalen de koers. Daarom is het niet gek dat de paus steeds openlijker begint aan te haken bij dit verhaal. Vanuit het publiek gezien is dat een nieuwe samenwerking, maar achter de schermen waren ze al lang nauw verbonden. Het initiatief van de Great Reset is dan ook niet echt iets nieuws. Het is embedded in een veel groter verhaal. Het Bijbelse verhaal van een machthebber die op een zeker moment in de wereldgeschiedenis de samenwerking aangaat met de koningen en kooplieden van de aarde. Nu nog opereert het Vaticaan op de achtergrond. In de komende jaren zullen ze in de spotlights gaan staan als het morele kompas voor de toekomst. De hele wereld zal zich verenigen onder dit centrale gezag. Binnen een decennium, misschien zelfs binnen enkele jaren, zal er bijval komen vanuit alle politieke, economische en religieuze windrichtingen. Zelfs vanuit onverwachte hoeken. Heb jij dan scherp wat er echt aan de hand is?
Volgens het Bijbelboek Openbaring draait het wereldwijde pact uiteindelijk om aanbidding (hoofdstuk 13). Om geestelijk commitment. Wie of wat geloof je? Op wie hoop je voor de toekomst? Het apocalyptische scenario van een teken op je hoofd en hand is een tegenhanger van de opdracht om Góds wet bij je te dragen (Deuteronomium 6 : 8). Wie bepaalt wat je denkt en doet? Aanbidding van God is vrijwillig. Dat komt vanuit onverdeelde liefde. Maar aanbidding van het beest is geforceerd, op straffe van economische uitsluiting. Als het eenmaal zover komt in onze wereld, dan is de grote vraag: op welke belofte vertrouw jij?
Hierboven is veel gesproken over organisaties en individuen die daar een rol in spelen. Om heilig te leven mogen (en moeten) wij een oordeel vormen over de ideeën en praktijken van onszelf en van medemensen. Het is echter niet aan ons om een eindoordeel te vormen over iemand anders. Dat is aan God, Hij alleen kan het hart van mensen kan doorgronden. Het kan zo zijn dat bepaalde individuen die met deze bewegingen geassocieerd worden het zelf onvoldoende begrijpen, voor hun eigen onderdeel aan iets moois werken of keuzes maken waar ze later spijt van krijgen. Er moet van ons uit gezien voldoende ruimte overblijven om de ander lief te hebben, zelfs als die ander een vijand genoemd moet worden. God zal in het laatste oordeel alles aan het licht brengen en alle dingen rechtzetten [het nieuwe begin]. Een definitief oordeel over een ander vormen hoeven wij dus niet te doen. Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven.
De eigenlijke strijd is geen kwestie van menselijke organisaties en overheden. Achter de schermen speelt het wereldwijde pact om de strijd tussen God en Zijn (tijdelijke) tegenstander, de duivel. Aan de start van de geschiedenis nam God direct stelling in dit conflict en gaf Zijn oerbelofte. Hij is duidelijk in de lead: “Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u (de slang, de duivel) en de vrouw, en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht; Dat zal u de kop vermorzelen, en u zult Het de hiel vermorzelen (Genesis 3 : 15).” In onze dagen komt de geestelijke strijd van de oude slang tegenover het zaad van de vrouw, Christus, tot een climax. Nog een keer zal de slang alles doen voor zijn eigen zaak, maar het duurt niet lang meer totdat [de grote Dag] aanbreekt! Zijn kop wordt definitief vermorzeld. Zijn imperium stort in elkaar [zie: Babylon]. Het wereldwijde pact komt tot een eind. Is dat spannend? Best wel. Maar het is boven alles bijzonder hoopvol. De overwinning is beslecht en de Vredevorst is in aantocht. Ben jij klaar voor Zijn komst?
Hoewel de situatie van Genesis 3 : 15 al duizenden jaren loopt, is in de afgelopen eeuwen het slotstuk van de wereldgeschiedenis ingeluid. De geestelijke kiemen van de eindstrijd werden gezaaid in de 19e eeuw [1844]. We zagen ze eerder al terugkomen. Hier komen ze nog een keer langs. Ze zijn duidelijk herkenbaar in het actuele wereldtoneel. Zie jij ze ook?
Het epicentrum speelt zich af in het hart van mensen. De strijd gaat om een gemeenschap zonder God tegenover de gemeenschap onder God. De eindstrijd wordt daarom niet beslist met tanks en bommen, ergens op de historische vlakte van Armageddon, maar diep in het hart van mensen zoals jij en ik. De onrust in het Midden-Oosten is voor veel christenen de belangrijkste aanwijzing dat we in profetische tijden leven. Maar dat politieke conflict is niet de kern van de zaak. In dit kader geeft het te denken dat verschillende sleutelpersonen die betrokken waren bij de oprichting van de staat Israël in 1948 lid waren van de Vrijmetselarij (https://conejomasons.org/events/news/a-remarkable-connection-of-freemasonry-and-israel/ ). Op de achtergrond is de jezuïetenorde actief. Zij hadden destijds met succes alternatieve eindtijdscenario’s op de theologische markt bracht. Die waren bedoeld als bliksemafleider [1260 jaar V-dominantie]. Het futuristische scenario beschrijft een korte eindstrijd rond een nieuwe tempel in Jeruzalem. Is het denkbaar dat de orde in het Midden-Oosten een enorme afleidingsmanoeuvre heeft gecreëerd, in lijn met deze geïntroduceerde eindtijdtheorie? Onzichtbaarheid en publieke opinie, dat waren toch de twee sleutelwoorden? Zou het kunnen dat de twee-staten oplossing een voortdurende bron van onrust moet opleveren om de apocalyptische aandacht van de kerk af te leiden? Als dat zo is, dit is speculatie, dan is het in elk geval een succesvolle strategie. Want als een groot deel van de wereldwijde kerk op de verkeerde plaats kijkt, door een toekomstige antichrist te verwachten in een nieuw te bouwen tempel in Jeruzalem, dan zien veel christenen de betekenis en impact van de huidige ontwikkelingen te makkelijk over het hoofd. Maar de echte keuzes worden niet gemaakt in een parlement of op de beurs, maar in het hart van mensen. Ga jij je eigen weg, of sluit je aan bij het grote en eeuwige verbond van liefde dat spoedig van start zal gaan? Want er is hoop die doet leven!
Is er iets of iemand die het tij kan keren? Steeds meer mensen voelen zich somber, depressief of wanhopig over de toekomst van de wereld en hun eigen leven. Dat doet denken aan een bijzonder intens moment dat in Openbaring 5 wordt beschreven:
“En ik zag in de rechterhand van Hem Die op de troon zat, een boekrol, vanbinnen en vanbuiten beschreven, verzegeld met zeven zegels. En ik zag een sterke engel, die met luide stem uitriep: Wie is het waard de boekrol te openen en zijn zegels te verbreken? Maar er was niemand in de hemel en ook niet op de aarde of onder de aarde die de boekrol kon openen of hem inzien. En ik huilde erg, omdat er niemand werd gevonden die het waard was die boekrol te openen, te lezen of in te zien. En een van de ouderlingen zei tegen mij: Huil niet. Zie, de Leeuw Die uit de stam van Juda is, de Wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol te openen en zijn zeven zegels te verbreken” (Openbaring 5 : 1-5).
Wie is waardig om de boekrol van de wereldgeschiedenis te openen? En dan valt het helemaal stil...In die stilte hoor je eigenlijk de echo van diezelfde vraag. Het is de grote vraag. Is er iemand die onze wereldgeschiedenis in zijn hand heeft? Iemand die werkelijk alle dingen nieuw kan maken? Want dan, alleen dan is er hoop. Gelukkig wordt de intense stilte verbroken. Ja! Er is iemand! Het is Jezus, de eeuwige Zoon van God, die deze macht heeft. Hem is gegeven alle macht in hemel en op aarde. Hij heeft de essentie van de hele geschiedenis in Zijn hand: “U bent het waard om de boekrol te openen, want U bent geslacht en hebt ons voor God gekocht met Uw bloed, uit elke stam, taal, volk en natie. En U hebt ons voor onze God gemaakt tot koningen en priesters, en wij zullen als koningen regeren over de aarde” (Openbaring 4 : 9-10). Hallelujah, Jezus is de CEO van alles wat leeft. Daarom is er hoop voor jou en voor mij!
Vlak voor het publieke optreden van Jezus, nog voordat Hij ‘populair’ zou worden onder het volk, werd Hij veertig dagen verzocht door de duivel. Lukas beschrijft deze verzoeking in hoofdstuk 4 van zijn evangelie. Hoe zou Jezus straks omgaan met Zijn machtspositie? Zou Hij dat gaan gebruiken voor eigen gewin? De duivel probeert Jezus hier driemaal te verleiden om misbruik van Zijn macht te maken. Eenmaal om in eigen behoeften te voorzien, eenmaal om macht over de koninkrijken van de wereld te krijgen en tot slot zelfs macht over God door op afroep bescherming af te dwingen. Let op de tactiek die de duivel hanteert:
Maar Jezus bleef in alles staande en trouw aan wie Hij werkelijk was: de eeuwige Zoon van God als mens onder de mensen. Hij alleen kan de wereld leiden met vaste hand. Niet op de manier die wij vaak om ons heen zien en waar we misschien zelf ook wel aan meedoen. Niet vol uiterlijk vertoon, achterkamertjes, imagomanagement, geld en eigenbelang. Hij regeert volkomen liefdevol, heilig en rechtvaardig. Dat kwam direct tot uiting in Zijn allereerste optreden (beschreven in datzelfde hoofdstuk). Jezus neemt het woord in de synagoge in Zijn eigen dorp Nazareth. Hij bevindt zich hier midden tussen de mensen met wie Hij was opgegroeid. Maar Hij spreekt Zijn dorpsgenoten, die eerst nog vol lof over Hem waren (Lukas 4 : 22), niet naar de mond. Hij zegt precies waar het op staat. Dat wordt Jezus niet in dank afgenomen. Zijn eigen dorpsgenoten proberen Hem zelfs het leven te benemen (Lukas 4 : 29).
Fantastisch, zo’n transparant optreden. Je kunt volledig van Hem op aan! Jezus accepteert geen klein leugentje, een beetje jaloezie of een paar euro steekgeld. Hij is volkomen goed. Zijn macht is altijd zuiver. In God is alleen licht, en geen enkel sprankje duisternis, zegt de apostel Johannes (I Johannes 1). De stilte wordt doorbroken. Jezus is waardig om de boekrol van de wereldgeschiedenis te openen en de leiding te nemen in het eeuwige komende Koninkrijk. Als het spannend wordt op het huidige wereldtoneel is Hij het stabiele anker waar je aan vast mag klampen. De belofte van Zijn komst staat vast als een rots en niets of niemand zal daar iets aan kunnen veranderen. Schrijven en redeneren gaan hier over in een lied. Loof de HEERE, want Hij is goed!
“Loof de HEERE, want Hij is goed
Want Zijn goedertierenheid is voor eeuwig.
Laten zo spreken wie de HEERE verlost heeft,
Die Hij verlost heeft uit de hand van de tegenstanders,
En die Hij uit de landen bijeengebracht heeft,
Van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
Er waren er die dwaalden in de woestijn,
Op een weg door de wildernis,
Een stad om te wonen vonden zij niet.
Zij waren hongerig, ja, ook dorstig,
Hun ziel was in hen bezweken.
Maar toen zij in hun benauwdheid tot de HEERE riepen,
Redde Hij hen uit hun angsten.
Hij leidde hen op een rechte weg,
Zodat zij naar een stad konden gaan om te wonen.
Laten zij de HEERE loven om Zijn goedertierenheid
En om Zijn wonderen voor de mensenkinderen.
Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd
En de hongerige ziel met het goede vervuld.”
Psalm 107 : 1-9 (HSV)
In een wereld waarin volgens de Babylonische theologie iedereen en alles bij elkaar moet komen is jezelf distantiëren van onbijbelse ideeën en praktijken de nieuwe hoofdzonde. In een pamflet uit 1986 schrijft de World Instant of Cooperation over een initiatief richting algehele vereniging: “The world’s spiritual leaders will be asked to jointly assemble their believers in a moment of spiritual harmony and cooperation to heal our planet (...) At this moment, at least 10% of the earth’s population will be asked to suspend, for one hour, all thoughts of separation...” (G. Kah, The New World Religion, Hope International Publishing, een kopie van het pamflet op pg. 102) Het maakt niet uit wat de reden is, maar alles wat voor verdeeldheid en spanning zorgt is per definitie slecht. Dat is ook de boodschap die de World Council of Churches uitdraagt [de wereldwijde oecumene – zonder Jezus]. Maar...
Eenheid als belangrijkste criterium is niet Bijbels. Mattheüs noteert de nogal on-oecumenische opmerking van Jezus: “Ieder dan die Mij belijden zal voor de mensen, die zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is. Maar wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen is. Denk niet dat ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard...(Mattheüs 10 : 32-34). Jezus doelt met dat zwaard niet op een religieuze oorlog, maar Hij brengt scherpte in het gesprek. Lauwheid en halfslachtigheid laten zien dat er geen liefde in het hart is. Als je God met heel je hart, heel je ziel en heel je verstand liefhebt, dan zijn er keuzes te maken.
Zeker in een wereld die ver van God is afgedwaald. Toen Paulus en Barnabas in de stad Lystre aankwamen, zagen ze een man die vanaf zijn geboorte kreupel was. Ze waren bewogen met de man en God gaf ze de kracht om hem te genezen. Toen de stadsgenoten dit te weten kwamen waren ze buiten zichzelf omdat ze dachten dat de goden op aarde waren gekomen (“...en zij noemden Barnabas Zeus en Paulus Hermes...”, Handelingen 14 : 12). In hun enthousiasme beginnen ze een heuse offerdienst voor de apostelen voor te bereiden. Hoe reageren Paulus en Barnabas? Zouden ze de goede intentie van deze mensen kunnen zien en het laten begaan? In plaats daarvan laten ze op vriendelijke, maar duidelijke, manier weten dat dit niet de bedoeling is: “Mannen, waarom doet u dit? Ook wij zijn mensen net zoals u, en wij verkondigen u juist dat u zich van deze zinloze dingen moet bekeren tot de levende God, Die de hemel, de aarde, de zee en alles wat erin is, gemaakt heeft” (Handelingen 14 : 15-18). Clear is kind.
Durf jij in een wereld waarin steeds meer een inclusief religieus klimaat ontstaat nog je mond open te doen? Durf jij op een respectvolle én duidelijke manier de offers in jouw leven te weigeren? Daar is liefde en geestelijk onderscheid voor nodig. Paulus spreekt over de geestelijke wapenrusting die nodig is om staande te blijven in een wereldgeschiedenis die beïnvloed is door geestelijke machten (Efeze 6). Hij vraagt: “Bid ook voor mij, opdat mij het woord gegeven wordt bij het openen van mijn mond, om met vrijmoedigheid het geheimenis van het evangelie bekend te maken, waarvan ik een gezant ben in ketenen, opdat ik daarin vrijmoedig mag spreken, zoals ik moet spreken” (Efeze 6 : 19-20). Deze vrijmoedigheid, om op de werkvloer, in het gezin of op de universiteit over deze dingen te spreken, vormt het brandpunt waarin het grote verhaal samenkomt. Dat is de samenvatting van het wereldwijd pact. Het ultieme doel van Gods tegenstander is om onze mond te snoeren. Hij wil geen waarheid horen, omdat zijn koninkrijk gebouwd is op leugens. Maar Gods wereld is gefundeerd op waarheid en recht. Laten we in alles Hem volgen, wat de kosten ook zijn, in de hoop en het vertrouwen dat het niet lang meer kan duren voordat Zijn nieuwe wereld aanbreekt. Voor altijd.
In de serie Clash of minds van Walter Veith & Martin Smith, vind een wekelijks gesprek plaats met verdieping in de Bijbel, de geschiedenis en de actualiteiten. Dit gebeurt vanuit een ‘adventisten’ perspectief. Het zijn toegankelijke en informatieve afleveringen, en altijd met een hoopvolle boventoon. Je vind ze op YouTube en soms op andere platformen zoals Rumble. Zeker de moeite waard!